Odborcy szkolenia: Profesjonaliści pracujący w szkole lub związani ze szkołą – nauczyciele, pedagodzy, psycholodzy szkolni, psycholodzy konsultujący i badający dzieci w PPP itd.

Warsztat ma pomóc nauczycielom oraz pedagogom i psychologom szkolnym rozpoznać depresję u nastolatka. W trakcie warsztatu uczestnicy dowiedzą po czym poznać, że nastolatek cierpi na depresję: jak wygląda, jak się zachowuje, o czym myśli oraz jakie emocje mu towarzyszą. Jak objawy depresji naprawdę przejawiają się w codziennym funkcjonowaniu nastolatków. Jak kryteria diagnostyczne przejawiają się w realnym życiu.

Kolejnym celem warsztatu jest zaprezentowanie i przećwiczenie adekwatnych sposobów reagowania w sytuacji, gdy zauważymy objawy depresji u konkretnego ucznia. Na podstawie przykładów z pracy klinicznej oraz badań rozwiewamy mity dotyczące depresji. Uczestnicy warsztatu dowiedzą się jak na co dzień można pomagać uczniom z depresją, jak pobyt w szkole czy placówce edukacyjnej może wspierać leczenie i terapię. Pokażemy związek miedzy okaleczeniami a depresją oraz nauczymy w praktyce jak reagować na zachowania autoagresywne. Uczestnicy dowiedzą się jak rozmawiać z uczniem który zgłasza myśli samobójcze. Będą także umieli przeprowadzać interwencje po próbie samobójczej ucznia w szkole, czyli jak rozmawiać z innymi uczniami, jak wyjaśnić zaistniałą sytuacje czy jak przekazać grupie informację o śmierci nastolatka w wyniku udanej próby samobójczej. Uczestnicy nauczą się także tworzenia skutecznych procedur w sytuacji tendencji samobójczych wśród uczniów.

Warsztat prowadzony jest przez psychologa i psychoterapeutkę z kilkuletnim doświadczeniem w pracy z depresyjną młodzieżą. Zajęcia mają wymiar przede wszystkim praktyczny, dostosowane są zawsze do potrzeb grupy odbiorców.

Program szkolenia:

1. Czym jest depresja

1. jakie są przyczyny, objawy, obraz i postacie depresji

2. jak wygląda model poznawczo – behawioralny depresji

3. jak depresja wpływa na funkcjonowanie ucznia w szkole i w relacjach z rówieśnikami

4. jak wygląda terapia i leczenie depresji u nastolatków

5. jak zachowują się rodzice i nauczyciele wobec dziecka z depresją

2. Maski depresji u nastolatków, czyli to co widać zamiast smutku u nastolatka z depresją:

1. absencja szkolna

2. spędzanie nadmiernej ilości czasu przed komputerem, pozorne „uzależnienie od komputera”

3. nadużywanie substancji psychoaktywnych: alkoholu, narkotyków, dopalaczy

4. zaburzenia odżywiania

3. szkoła jako istotny element terapii ucznia z depresją

1. jak stworzyć warunki pobytu w szkole sprzyjające nastolatkowi z depresją

2. jak wspierać ucznia z depresją Jak konstruktywnie chwalić i dowartościowywać

3. jak znaleźć złoty środek miedzy akceptacją a wymaganiami – na co pozwolić, czego wymagać i kiedy

4. samookaleczanie a depresja

1. w jakim celu nastolatek się okalecza

2. jak reagować wobec uczniów okaleczających się, a czego na pewno nie robić

3. jak przeciwdziałać „epidemii” okaleczania się wśród uczniów

5. myśli i tendencje samobójcze w depresji

1. jak oszacować ryzyko popełnienia samobójstwa

2. jak rozmawiać z nastolatkiem z myślami samobójczymi

3. procedura reagowania na myśli samobójcze – czyli jak nie wylać dziecka z kąpielą

4. jak zareagować po próbie samobójczej ucznia wobec innych uczniów

6. profilaktyka depresji, czyli co możemy robić na co dzień aby wspierać młodzież z grupy ryzyka depresji

Zajęcia będą prowadzone w sposób warsztatowy, a uczestnicy otrzymają materiały pomocne w codziennej pracy z nastolatkami z depresją w szkole.

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy pracujący w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, szkołach, poradniach zdrowia psychicznego, terapeuci, studenci.
Główne cele szkolenia:

• przedstawienie podstawowej wiedzy na temat mechanizmów powstawania i podtrzymywania zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży,
• omówienie założeń i strategii terapii poznawczo-behawioralnej wykorzystywanych w pracy z lękiem,
• omówienie programów terapeutycznych „Zaradny kot" i „Projekt lęk" ze wskazówkami do praktycznego stosowania,
• ćwiczenie praktycznych umiejętności planowania i przeprowadzania omawianych interwencji terapeutycznych.

Forma: wykładowo-warsztatowa
Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych
Plan szkolenia:

• Charakterystyka lęku w kontekście normatywnym i rozwojowym.
• Omówienie zagadnień związanych z diagnozą zaburzeń lękowych u dzieci – prezentacja kryteriów diagnostycznych fobii społecznej, lęku przed separacją i uogólnionego zaburzenia lękowego oraz metod diagnozy.
• Analiza czynników związanych z rodziną wpływających na rozwój i podtrzymywanie doświadczeń lękowych u dziecka.
• Założenia i techniki terapii poznawczo-behawioralnej wykorzystywane w pracy z lękiem.
• Omówienie strategii poznawczo-behawioralnych wykorzystywanych w leczeniu zaburzeń lękowych u dzieci i nastolatków.
• Omówienie struktury programów „Zaradny kot" i „Projekt lęk" ze wskazówkami do praktycznego stosowania.
• Rola rodziców w terapii dziecka - omówienie sposobów angażowania rodziców w terapię.
• Ćwiczenie omawianych treści w parach lub małych grupach.
• Umożliwienie omówienia własnych doświadczeń zawodowych w pracy z lękowymi dziećmi i nastolatkami.

Czas trwania: 20 godzin dydaktycznych

Odbiorcy warsztatu: warsztat przeznaczony jest dla osób pracujących na co dzień z dziećmi i młodzieżą.

Ma za zadanie:

• poszerzyć perspektywę patrzenia na młodego człowieka i jego trudności, o kontekst rodzinny

• pokazać wpływ, jaki pełni objaw pacjenta w kontekście momentu w cyklu życia rodziny, kryzysów jakie może przechodzić, a także delegacji i przekazów międzypokoleniowych

• wskazać, kiedy warto skierować rodzinę na konsultację bądź terapię rodzinną i jakie znaczenie może mieć ten proces w zdrowieniu młodego człowieka

Zajęcia będą prowadzone w formie wykładowo-warsztatowej, w oparciu o doświadczenie własne prowadzącego, jak i z wykorzystaniem przypadków uczestników.

Program szkolenia:

1. Specyfika pracy z dziećmi i młodzieżą w palcówkach medycznych i prywatnych ośrodkach
   • Z jakich form pomocy może skorzystać pacjent
   • Co daje psychoterapia indywidualna, grupowa a co terapia rodzin
2. Wywiad rozwojowy jako forma poznania rodziny Pacjenta
   • Struktura wywiadu rozwojowego
   • Znaczenie pozyskanych informacji w kontekście rozumienia bieżących trudności pacjenta
   • Zbieranie wywiadu
3. Genogram jako narzędzie diagnostyczne i terapeutyczne
   • Jakie możliwości daje graficzny zapis informacji z wywiadu
   • Jak stworzyć genogram
   • Tworzenie własnego genogramu
4. Różne formy współpracy terapeuty indywidualnego z rodziną pacjenta
   • Czym jest konsultacja rodzicielska
   • Czym konsultacja rodzinna i jak wygląda w praktyce
   • Kiedy warto skierować rodzinę pacjenta na terapię
5. Etap cyklu życia rodziny a specyfika trudności dziecka
   • W jakich momentach trafia do nas rodzina z dzieckiem
   • Co objaw oznacza w danym momencie rozwoju dziecka
   • Jak się ma diagnoza psychologiczna/psychiatryczna pacjenta do diagnozy systemowej
   • Analiza przypadków
6. Podstawowe pojęcia terapii rodzinnej użyteczne w kontekście diagnozy dziecka
   • Podsystemy, granice, koalicje, przekazy, mity – jak zidentyfikować i po co
   • Analiza przypadków
7. Oczekiwania wobec terapii rodzin

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, pedagodzy, studenci psychologii i pedagogiki, terapeuci

FAS (Fetal Alkohol Syndrome)- jest zaburzeniem dotykającym sporą część dzieci (dane europejskie mówią o ok. 3% dzieci, polskie dane są mocno niedoszacowane), jednak nadal zaburzenie to jest nie do końca poznane pediatrom i psychiatrom dziecięcym. Wynika to w głównej mierze z faktu zaprzeczania spożywania alkoholu w ciąży przez matki, braku wywiadu (adopcja) oraz z mylenia cech FAS z innymi zaburzeniami dziecięcymi. Szkolenie to ma być krótką próbą przybliżenia tego problemu i uwrażliwienia specjalistów na możliwości pracy z dziećmi FAS-cynującymi, a jednak trudnymi.

Program szkolenia:

• FAS- co to jest i z czym może być mylony
• Zaburzenia w sferze emocji
• Zaburzenia funkcji wykonawczych
• Metody poznawczo-behawioralne w pracy z dziećmi dotkniętymi FAS
• Programy profilaktyczne

Korzyści z zajęć:

• poszerzenie wiedzy dotyczącej FAS,
• nauka skutecznych metod pracy z dzieckiem z FAS,
• informacje na temat diagnozy dziecka z FAS.

Forma prowadzenia zajęć: wykładowo-warsztatowa, analiza przypadków
Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Odbiorcy szkolenia: szkolenie jest przeznaczone dla osób mających już kontakt z terapią poznawczo – behawioralną – zarówno osób uczących się jak i po zakończonym szkoleniu, ponieważ jego celem jest doskonalenie umiejętności prowadzenia konceptualizacji.  Nie jest konieczne formalne wykształcenie, ale podstawowa umiejętność pracy w tym nurcie terapeutycznym oraz kontakt z klientami.
Szkolenie ma charakter wykładowo- warsztatowy, wykorzystujący doświadczenie uczestników.
Obecnie wydaje się, że wzrasta liczba klientów oraz pacjentów psychiatrycznych, których głównym lub towarzyszącym problemem zgłaszanym do terapii jest zaburzenie osobowości chwiejnej emocjonalnie, czyli Borderline. Część terapeutów nie potrafi ( bądź boi się spróbować) pracować z tą grupą osób, ponieważ brak im konkretnych pomysłów do terapii tego zaburzenia. Szkolenie ma wypełnić tę lukę. Celem jest zaprezentowanie uczestnikom programu terapeutycznego stworzonego przez Arthura Freemana i Ginę Fusco, który do tej pory nie został wydany w języku polskim. Jest to również alternatywa lub uzupełnienie wiedzy dla osób pracujących na co dzień metodami Schema Therapy.
Program opiera się na konkretnych metodach pracy poznawczo-behawioralnej, a kolejność materiału do pracy na sesjach opiera się na wieloletnim doświadczeniu zawodowym twórców programu. Skrótowo program szkolenia wygląda następująco:

1. Podstawowe informacje na temat Borderline Personality Disorder
2. Nawiązywanie relacji terapeutycznej
3. Freemana sposób na Borderline
4. Podstawowa struktura sesji terapeutycznych
5. Praca z poczuciem odrzucenia
6. Praca z niestabilnością związków u osób z Borderline, charakteryzującymi się idealizacją lub dewaluacją
7. Rozwiązywanie problemów z tożsamością
8. Praca z impulsywnością
9. Nauka radzenie sobie z tendencjami samobójczymi, zachowaniami manipulacyjnymi i samouszkodzeniami
10. Praca z niestabilnością emocjonalną
11. Nauka radzenia sobie z chronicznym poczuciem pustki wewnętrznej
12. Nauka radzenia sobie z intensywnym, nieadekwatnym gniewem
13. Praca z przemijającymi myślami paranoicznymi w sytuacjach silnego stresu
14. Problemy z objawami dysocjacyjnymi

Korzyści ze szkolenia:  Uczestnicy uzupełnią lub przypomną sobie podstawowe informacje na temat zaburzenia osobowości typu Borderline oraz uporządkują swoją wiedzę na temat terapii poznawczo-behawioralnej tego zaburzenia. Ponadto poznają, krok po kroku, konkretny sposób/program pracy z tego typu klientami. Będą mogli również podzielić się własnym doświadczeniem zawodowym.
Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Odborcy szkolenia: Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą.
Warsztat ten dotyczy pracy terapeutycznej z dużą grupą pacjentów o trudnych do opanowania zachowaniach autoagresywnych. Jest to kontynuacja poprzednich dwóch warsztatów obejmująca konsekwencje psychologiczne doświadczania przez młodych pacjentów zdarzeń o charakterze traumatycznym oraz zaniedbania emocjonalnego. Warsztat przybliża przyczyny zachowań autoagresywnych. Pokazuje pomocne i szkodliwe reakcje w sytuacjach kryzysowych na tego rodzaju zachowania u młodzieży. Pomaga nabyć umiejętności szacowania ryzyka samobójstwa i pracy terapeutycznej z osobami autoagresywnymi. Warsztat obejmuje elementy pracy własnej związanej z osobistymi przekonaniami dotyczącymi zachowań autoagresywnych

• Przyczyny występowania zachowań autoagresywnych. Samouszkodzenia a kształtująca się osobowość w kierunku border-line Funkcje samouszkadzania się
• Postawy własne uczestników wobec problemu samouszkadzania się
• Wsparcie i akceptacja w rozmowie z osobą dokonującą samouszkodzeń. Karzący rodzic, złoszczące się dziecko, odłączony obrońca – terapia schematu zachowań autoagresywnych
• Między wsparciem a nauką nowych umiejętności – dialektyczna terapia behawioralna zachowań autoagresywnych
• Kontrakt terapeutyczny w przypadku pracy z osobą samookaleczającą się
• Szacowanie ryzyka samobójstwa
• Powszechne przekonania samobójców
• Postawy własne uczestników wobec problemu samobójstwa
• Sposoby rozmowy z osobą zgłaszającą myśli samobójcze
• Kontrakt terapeutyczny w przypadku pracy z osobą przejawiającą myśli i tendencje samobójcze 

Czas trwania szkolenia: 10 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, terapeuci, pedagodzy, nauczyciele oraz studenci powyższych kierunków

Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego mutyzmu, fobii społecznej u dzieci i młodzieży,
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
• Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem i jego rodziną,
• Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem,

Program szkolenia:
1. Jak żyć z lękiem (w kontekście omawianych zaburzeń)? - rozumienie zaburzenia i świata dzieci i młodzieży:

• Objawy
• Klasyfikacja,
• Etiologia,
• Diagnoza różnicowa,
• Ocena nasilenia objawów – metody diagnostyczne.

2. Organizacja pracy terapeutycznej:

• Omówienie natury lęku,
• Psychoedukacja (dziecka, rówieśników, rodziny),
• Leczenie - omówienie różnych technik poznawczo-behawioralnych wykorzystywanych w terapii zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży (wywiad, obserwacja, tworzenie hierarchii sytuacji lękowych, pomiar lęku, monitorowanie lęku – tabela tropienia lęku, tworzenie behawioralnego systemu nagród, identyfikowanie emocji, myśli, funkcjonalna analiza zachowania, techniki relaksacyjne, terapia ekspozycyjna: planowanie i przeprowadzanie), trening umiejętności społecznych.
• Tworzenie strategii postępowania z dzieckiem - omówienie założeń interwencji w szkole – wytyczne AACAP,
• Terapia mutyzmu i lęku społecznego w szkole,
• Konstruowanie program powrotu dziecka z zaburzeniami lękowymi do szkoły,
• Rola rodziców w procesie terapeutycznym.

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• potrafili dokonać diagnozy, zrozumieć problem dziecka i rodziny,
• zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi,
• poprowadzić terapię dziecka z mutyzmem i fobią społeczną.

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Czas trwania szkolenia: 10 godzin dydaktycznych
Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego tików u dzieci i młodzieży,
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
• Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem i jego rodziną,
• Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem,

Program szkolenia:
1. Jak żyć z tikami? - rozumienie zaburzenia i świata osób cierpiących na tiki

• Objawy – tiki wokalne, ruchowe, czuciowe i inne opisane rodzaje tików,
• Klasyfikacja tików,
• Etiologia,
• Diagnoza różnicowa,
• Ocena tików – metody diagnostyczne: SKALA NASILENIA TIKÓW The Yale Global Tic Severity Scale YGTSS

2. Organizacja pracy terapeutycznej

• Leczenie tików (omówienie różnych technik leczenie).
• Rola rodziców w procesie terapeutycznym
• Terapia behawioralna jako jedna z podstawowych technik pracy z dzieckiem
• psychoedukacja: rodziców, dziecka, najbliższej rodziny, nauczyciela/kolegów w szkole, trenerów
• wskazówki do domu i do szkoły
• oddziaływania na czynniki zewnętrzne nasilające tiki /funkcjonalna analiza zachowania/
• oddziaływania na wewnętrzne nasilające tiki /trening odwracanie nawyków/
• behawioralna terapia tików krok po kroku – planowanie sesji
• techniki relaksacyjne
• farmakoterapia

3. Podsumowanie i zakończenie warsztatów
Forma prowadzenia zajęć:
Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• potrafili dokonać diagnozy tików,
• zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi,

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Odbiorcy szkolenia: Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą.

Cel szkolenia: Celem szkolenia jest zapoznanie uczestników z wybranymi zaburzeniami psychicznymi występującymi u dzieci i młodzieży, omówienie najbardziej charakterystycznych objawów i trudności, jakie mogą występować u podopiecznych w trakcie edukacji szkolnej.

Podczas spotkania poruszane będą kwestie związane ze skutecznymi strategiami postępowania, zaprezentowany zostanie także model wsparcia, który z powadzeniem może być wykorzystany przez nauczycieli, psychologów i pedagogów pracujących z uczniem.

Program szkolenia:

1. Zaburzenia lękowe:
2. Odmowa chodzenia do szkoły.
3. Dziecko z lękiem separacyjnym.
4. Fobia społeczna.
5. Dziecko w sytuacji kryzysowej (rozwód rodziców, przemoc ze strony rówieśników, śmierć bliskiej osoby).
6. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.
7. Choroba tikowa.

Forma prowadzenia zajęć: zajęcia będą prowadzone w formie wykładowo-warsztatowej w oparciu o przypadki uczestników, jak również z wykorzystaniem doświadczeń własnych prowadzącego.

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze

Wskazane wcześniejsze doświadczenie w pracy z pacjentami oraz znajomość podstawowych założeń terapii ACT (warsztat dla średniozaawansowanych).

Pośród wielu kierunków terapeutycznych istnieją takie, w których relacja terapeutyczna miała być jedynie wystarczająco dobra, żeby móc wprowadzać skuteczne interwencje oraz takie, w których skupienie na niej stanowi podstawowe narzędzie pracy. W najnowszych nurtach związanych z tzw. Trzecią falą terapii behawioralnych uwaga zarówno ich twórców, jak i praktyków, skupiła się na kwestii relacji w znacznie większym wymiarze niż działo się to w dominującej dotychczas i stosowanej powszechnie drugiej fali CBT.

Wśród omawianych modeli podstawę stanowić będzie Terapia Akceptacji i Zaangażowania ACT – coraz popularniejsze również w Polsce podejście, dynamicznie rozwijające się od ponad 20 lat, o potwierdzanej badaniami użyteczności i efektywności. Opiera się ona na modelach należących do kontekstualnych nauk behawioralnych, uwzględniających przede wszystkim funkcję zachowań w danym kontekście. Jest to model terapii opartej na uważności, której celem jest życie bliżej swoich wartości.

Do pozostałych modeli poruszanych w czasie szkolenia należą: Psychoterapia oparta na analizie funkcjonalnej (FAP) oraz koncepcja samowspółczucia (Self-compassion). FAP akcentuje przede wszystkim osobiste emocjonalne zaangażowanie terapeuty, podparte szczegółowym rozumieniem funkcji zachowań klienta, pozwalające na rozpoczynanie zmian już w gabinecie, bezpośrednio w relacji terapeutycznej, dzięki wspierającemu kontaktowi z terapeutą. Idea Self-compassion (jak i cała koncepcja współczucia wywodząca się z nurtu CFT), została włączona w kontekst terapii ACT, jako podstawowy czynnik sprzyjający wprowadzaniu zmian poprzez odważne, ale życzliwe spojrzenie na samego siebie, a w konsekwencji również na innych. Oba te podejścia charakteryzuje szczególne skupienie na emocjonalnym i relacyjnym aspekcie terapii. W ramach szkolenia zostaną one przedstawione w zgodzie z perspektywą ACT, jako jej możliwe warianty i rozszerzenia.

W ramach warsztatu znajdą się przykłady działań pomagających w budowaniu relacji terapeutycznej. W szczególności praca będzie dotyczyła emocjonalnego doświadczenia terapeuty, radzenia sobie z niektórymi wyzwaniami mogącymi jawić się się jako potencjalne trudności, a jednocześnie stanowiące szansę na wartościową interwencję terapeutyczną. Uczestnicy będą mogli oprzeć się na przykładach z własnej pracy i w bezpiecznych warunkach spróbować nowych rozwiązań.

Szkolenie ma charakter doświadczeniowy – w związku z tym do uczestnictwa wymagana jest sprawna kamera i stabilne łącze internetowe. Warsztat skupi się na szczegółowym zastosowaniu terapii ACT – ten model nie będzie bardzo szczegółowo omawiany, skupimy się na jego zastosowaniu zgodnie z tematem spotkania. Jednocześnie, terapeuci pracujący na co dzień w innych modelach, mogą skorzystać z przedstawianych koncepcji.

Cel szkolenia:

• Zapoznanie z teoretycznymi ramami ACT, FAP, Self-compassion
• Propozycje narzędzi budowania relacji terapeutycznej w ramach Trzeciej fali CBT
• Zaprezentowanie możliwych sposobów radzenia sobie z trudnymi aspektami relacji terapeutycznej w duchu przedstawianych modeli
• Prezentacja wybranych technik i możliwości ich zastosowania w pracy z klientami dorosłymi i młodzieżą
• Propozycje elastycznego łączenia dotychczasowych metod pracy z prezentowanymi podejściami

Program szkolenia:

• Wprowadzenie do kontekstualnych terapii behawioralnych i ich wariantów – ACT, FAP, Self-compassion
• Praca w kontekście relacji terapeutycznej w ramach Trzeciej fali CBT
• Praca na przykładach z własnej praktyki
• Integracja modelu ACT z innymi kierunkami terapeutycznymi

Forma prowadzenia zajęć:

• Prezentacja multimedialna
• Demonstracje
• Ćwiczenia umiejętności (breakout room)
• Doświadczanie technik pracy na sobie (role-play)
• Przepracowanie trudnych elementów pracy z klientami
• Dyskusja

Korzyści z uczestnictwa:

• Doskonalenie umiejętności w ramach terapii akceptacji i zaangażowania i pokrewnych modeli
• Poznanie sposobów wykorzystania relacji terapeutycznej do wspierania korzystnych zmian u klientów
• Rozwijanie sposobów radzenia sobie z trudnymi sytuacjami w czasie sesji

Czas trwania szkolenia: 10 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Cel szkolenia:

• Zapoznanie się ze specyfiką pracy z nastolatkiem, który ma trudności w radzeniu sobie z obrazem samego siebie.
• Techniki relacji terapeutycznej.
• Jaki uniknąć pułapek w relacji pacjent – rodzice – terapeuta.
• Rola problemów szkolnych w terapii.
• Poznanie technik pracy z niską samooceną.

Program szkolenia:

• Dlaczego nastolatki gorzej sobie radzą niż dorośli czy deficyty okresu dojrzewania,
• Zbieranie wywiadu, tworzenie wstępnej konceptualizacji na przykładzie konkretnych pacjentów,
• Techniki pracy z niską samooceną,
• Rola więzi – bezpieczeństwo, akceptacja, granice w terapii nastolatka,
• Trudności i pułapki w terapii nastolatka – cele rodziców i pacjentów, czy terapia w ogóle ma zajmować się szkołą.

Forma prowadzenia zajęć:
Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• Umiejętność pracy z problemem niskiej samooceny
• Umiejętność rozpoznawania sytuacji w których konieczne jest rozróżnianie pomiędzy celem rodziców, szkoły a celami pacjenta
• Budowanie relacji terapeutycznej

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci powyższych kierunków. Mile wiedziany wcześniejszy kontakt z terapią poznawczą, ale nie jest konieczny.
Liczebność grupy: maksymalnie 25 uczestników
„Stawiam przed tobą wyzwanie – czy potrafisz być „przeciętny”.  Czy taka perspektywa wydaje Ci się nieinteresująca i odstraszająca? Dobrze wyzywam Cię – spróbuj tego przez jeden dzień?”
David D. Burns „Radość życia.”
Perfekcjonizm jest czymś wymyślonym przez człowieka. Konstruktem teoretycznym, który miał pomóc nam rozwijać się wewnętrznie oraz przynosić sukces w realnym świecie. W praktyce zazwyczaj bywa niestety odwrotnie. Zazwyczaj osoby dążące do perfekcyjnego wykonania zadania pozostają w miejscu. David Burns pisał, że im mocniej dążymy do perfekcji, tym większe będzie rozczarowanie. Bo zawsze wszystko da się poprawić jeśli przyjrzymy się z bliska i dostatecznie krytycznie.
Ludzie zmagający się z perfekcjonizmem stają przed niezwykle trudnym zadaniem, bo choć z jednej strony ta strategia powoduje cierpienie i brak zaspokojenia własnych potrzeb, to z drugiej strony przynosi zawodowe czy naukowe sukcesy. Muszą zmierzyć się z tym jak zepsuć przynoszącą im zyski strategię, by z jednej strony wprowadzić w swoje życie zmianę, a z drugiej zachować większość korzyści, które mieli do tej pory.
W trakcie warsztatu zaczniemy od omówienia miejsca perfekcjonizmu w teoriach poznawczo – behawioralnych, zarówno na poziomie zniekształceń poznawczych, przekonań, roli perfekcjonizmu w niektórych zaburzeniach osi pierwszej (np. zaburzenia jedzenia, depresja), jak w przypadku pracy z osobowością (np. rola trybu nadmiernie wymagającego rodzica w terapii schematu).
Główną częścią warsztatu będzie jednak omawianie, najchętniej na materiale uczestników (lub przykładach przygotowanych przez prowadzącego) konkretnych strategii terapeutycznych, które mogą być zastosowane w pracy terapeutycznej z perfekcyjnymi osobami. Zastanowimy się też na ile terapeuta powinien być (nie)perfekcyjny w pracy z takim klientem, czyli jak schematy klienta mogą wpływać na uruchamianie się schematów terapeuty.
Forma prowadzenia zajęć: Forma prowadzenia zajęć jest warsztatowa – z jednej strony będzie to rozwiązywanie konkretnych problemów życiowych związanych z perfekcjonizmem. W czasie warsztatu planowana jest praca nad uczeniem się stosowania konkretnych technik terapeutycznych. Mile widziane przykłady z praktyki klientów. 

Czas trwania warsztatów: łącznie 40 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: nauczyciele, psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Uczestnicy otrzymują skrypt w którym znajduje się program prowadzenia 14 spotkań Warsztatów dla Dobrych Rodziców
Część I to 20 godzin dydaktycznych omawiających program.
Pomiędzy 1 i 2 blokiem uczestnicy mają przeprowadzić minimum 1 warsztaty dla rodziców na podstawie omówionego w pierwszej części podręcznika.
Część II to 20 godzin warsztatowych po 6 miesiącach poświęconych jest superwizji warsztatów oraz wykładów przeprowadzonych przez uczestników szkolenia (prowadzący jest superwizorem PTTPiB). Termin zostanie ustalony z uczestnikami w trakcie warsztatów.
Zarówno kłopoty z koncentracją uwagi jak i problemy z impulsywnością i nadruchliwością często są mylone z celowym, niepożądanym („niegrzecznym, złym") zachowaniem dziecka. Dlatego też jednym z podstawowych zasad pracy z dzieckiem z ADHD jest przekonanie rodziców, że objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej nie są winą dziecka, jego rodziców czy nauczycieli. Pacjent z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej wymaga pomocy w tych sferach życia, które są zaburzone przez kłopoty z koncentracją, nadruchliwość czy nadmierną impulsywność. Dziecko z ADHD ma osiągać te same cele, co jego rówieśnicy, ale przy większym nakładzie pracy swojej i ważnych dorosłych (rodziców i nauczycieli).
Objawy ADHD trwają latami. Nie można żadnymi terapeutycznymi metodami doprowadzić do ich całkowitego ustąpienia, a jedynie do lepszego funkcjonowania dziecka pomimo ich obecności. Dlatego też tak ważna jest z jednej strony farmakoterapia stosowana zgodnie z zasadami „medycyny opartej na faktach" (u dzieci z ciężkim nasileniem zespołu nadpobudliwości), jak i wieloletnie prowadzenie poszczególnych metod wsparcia, mających na celu nie spowodowanie zniknięcia objawów, ale nie dopuszczenie do powstania powikłań.
Proponowany przez wytyczne AACAP, NICE, Europejskiej Grupy Roboczej ds. ADHD, projekt wytycznych Grupy Roboczej ds. ADHD PTP modle postępowania zakłada, że leczenie ADHD jest postępowaniem wielokierunkowym, obejmującym zarazem oddziaływania terapeutyczne, jaki i stosowanie farmakoterapii. Znajdujące się w powyższych algorytmach treningi rodzicielskie i interwencje behawioralne w rodzinie wydają się metodą efektywną w pracy z dziećmi z zespołem nadpobudliwości i ich rodzinami i należą do podstawowych oddziaływań terapeutycznych.
Cel terapeutyczny warsztatów dla rodziców jest z natury wieloaspektowy. Nierozsądne byłoby oczekiwać, że objawy ADHD mające podłoże neurologiczne, mogą zostać wyeliminowane przez terapię środowiskową. Skuteczność interwencji behawioralnych w przedszkolu i szkole głównie przejawia się w lepszej akceptacji i kontroli osiowych objawów ADHD przez rodziców w domu i środowisku rodzinnym. Oprócz wpływu na objawy pierwotne ADHD warsztaty dla rodziców mogą pomóc w redukcji innych zachowań problemowych, zapobiec wtórnym objawom zaburzenia pozycyjno-buntowniczego. Jeśli wymienione problemy zostaną poddane lepszej kontroli, dziecko z ADHD dozna mniejszej ilości niepowodzeń, frustracji i krytyki, co może dać mu więcej wiary we własne siły, poprawić nastrój i wpłynąć na poprawę funkcjonowania społecznego.
W trakcie warsztatów rodzice uczą się w odmienny sposób postępować ze swoimi dziećmi. Zastępują sposób wychowania polegający na wymuszaniu zachowań, uczeniem zachowań prospołecznych. Rodzice mają za zadania wprowadzać w domu metody, których nauczyli się na sesji. Rodzice uczą się skupiać na zachowaniach pożądanych, zamiast na niepożądanych. Rodzice uczą się stosowania konkretnych technik behawioralnych.
Uważa się, że treningi rodzicielskie mają za zadanie zachęcić rodzica do: nabywania wiedzy na temat wspierania dziecka w sytuacjach społecznych, używania metod ułatwiających funkcjonowanie dziecka z jego objawami, bycia osobą organizującą działania dziecka i wspierającą je w interakcjach społecznych. Według wstępnych obserwacji i analizy zadań domowych prezentowanych na poszczególnych spotkaniach stwierdzono, że zapoznanie rodziców z cała gamą oddziaływań pozwala im: bardziej różnorodnie podejść do rozwiązywania trudności wychowawczych, dostrzegać zachowania dziecka w szerszym kontekście, rozpoznawać przyczyny i konsekwencje różnych reakcji swoich i dziecka, wprowadzić spójny i czytelny dla dziecka system zasad i konsekwencji, świadomie wykorzystywać wzmocnienia pozytywne – przez zastosowanie pochwał i nagród. Rodzice wyrażają większą gotowość do współpracy ze szkołą, do rozmawiania i przekazywania informacji nt. nadpobudliwości, oraz do bycia „adwokatem" swojego dziecka; a także postrzegają siebie nie tylko w roli 'złego rodzica'.
Program warsztatu:
W trakcie powyższego warsztatu uczestnicy zdobywają praktyczną wiedzę na temat prowadzenia warsztatów dla rodziców na podstawie przygotowanego podręcznika opisującego 14 zajęciowy program pracy z rodzicami. Poszczególne zajęcia trwają 2 godziny zegarowe, odbywają się raz w tygodniu, pomiędzy zajęciami rodzice praktycznie ćwiczą poznane w trakcie danego warsztatu techniki behawioralne lub poznawcze.
Warsztat skupia się na opisie technik behawioralnych zawartych w algorytmach (instrukcja i materiały dla rodzica, instrukcja dla profesjonalisty) dotyczących niektórych problemów w pracy z młodszym dzieckiem.
Tematy poruszane w czasie warsztatów:

• Wykład wstępny na temat ADHD, zaburzeń zachowania, celowego łamania norm, braku zasad, zaburzeń opozycyjnych i buntowniczych. Dlaczego z różnymi dziećmi trzeba pracować różnymi metodami, behawioralna analiza zachowania – teoria praktyka.
• Rozróżnianie objawów ADHD od objawów innych zaburzeń lub celowego łamania norm.
• Behawioralne i poznawcze techniki radzenia sobie z objawami ADHD – „okulary na ADHD" (opcje ułatwienia, w trakcie warsztatu omawiane są konkretne techniki pracy z objawami ADHD w szkole, klasie, w domu.
• Nauka identyfikacji konkretnej sytuacji problemowej i wiążącego się z nią trudnego zachowania, a także czynników bezpośrednio poprzedzających ich występowanie oraz czynników podtrzymujących (behawioralna analiza zachowania, ABC wg. C. Sutton itp.).
• Zauważanie pozytywnych zachowań dziecka i chwalenie go za nie, praca na pozytywnych wzmocnieniach, nagradzanie pozytywnych zachowań, system żetonowy.
• Rygorystyczne przestrzeganie norm, zasad. Powiązanie przestrzegania i łamania przez dziecko zasad z system nagród i konsekwencji. Skuteczne wyciąganie konsekwencji.
• Wprowadzenie systemów żetonowych.
• Radzenie sobie z zachowaniami agresywnymi, wybuchem agresji impulsywnej.
• Komunikacja rodzic – dziecko – szkoła.

Warsztaty oparte są na następujących programach:

• Autorskim programie „Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej lub z zachowaniami opozycyjno – buntowniczymi" opracowanym przez zespół Wolańczyk, Kołakowski, Skotnicka, Pisula, stosowanym od 1998 roku. Manuskrypt
• Barkley; Edwards; Robin: Defiant Teens A Clinisian's Manual for Assessment and Family Intervention; The Guildford Press 1999
• Faber Mazlish; Jak mówić żeby dzieci nas słuchały. Materiały do zajęć warsztatowych; Media Rodzina of Poznań 1997
• Sutton: Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami u dzieci – cykl 8 ksiązeczek (warsztatów); Synapsis 1992
• Kołakowski, Wolańczyk, Pisula, Skotnicka ADHD zespół nadpobudliwości psychoruchowej, GWP, Gdańsk 2007

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej. zostanie wydany po zakończeniu drugiego bloku szkoleniowego. Uczestnictwo w pierwszym bloku szkoleniowym nie uprawnia do otrzymania certyfikatu.

Czas trwania szkolenia: 16 godzin dydaktycznych

Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego  zburzeń odżywiania i wydalania (moczenie, zanieczyszczanie), trichotillomanii, złych nawyków i masturbacji dziecięcej
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
• Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem/młodzieżą i jego rodziną,
• Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem i rodziną,

Program szkolenia (godziny podane orientacyjnie – może się zdarzyć, że początek pierwszego tematu z dnia II może być już omówiona w dniu I – to zależy od grupy i jej preferencji):

DZIEŃ I (10 godzin)

TRICHOTILLOMANIA / ZŁE NAWYKI (dermatologiczne, obgryzanie paznokci, ssanie kciuka)

• Przyczyny zaburzeń
• Obraz kliniczny trichotillomanii (TTM) i dysmorfofobii (BDD)
• Organizacja oddziaływań terapeutycznych
• Tworzenie planu zmiany nawyku
• Wprowadzanie reakcji konkurencyjnych
• Techniki relaksacyjne
• Zarządzanie wyzwalaczami,
• Myśli i uczucia (młodzież)
• Rola rodziny
• Program wzmocnień pozytywnych zachowań

• MASTURBACJA DZIECIĘCA
• Obraz kliniczny
• Przyczyny
• Rodzaje masturbacji dziecięcej
• Organizacja oddziaływań (Jak rozmawiać z rodzicami i dzieckiem? Kiedy włączyć terapię i jak ją zaplanować)

DZIEŃ II (6 godzin)

ZABURZENIA WYDALANIA

• Przyczyny zaburzeń-geneza oraz epidemiologia
• Obraz kliniczny- istota zburzenia: moczenie mimowolne, unikanie defekacji przez dziecko, nietrzymanie kału
• Oddziaływanie terapeutyczne lub hamujące (psychoedukacja, omówienie podstawowych technik terapeutycznych)

ZABURZENIA ODŹYWIANIA

• Wprowadzenie:
• Objawy
• Klasyfikacja zaburzeń odrwiwania u małych dzieci: Zaburzenia łaknienia, zaburzenie emocjonalne polegające na unikaniu spożywania posiłków, wybiórcze odżywianie się, dysfagia funkcjonalna, syndrom odmawiania.
• Etiologia,
• Diagnoza różnicowa,
• Organizacja pracy terapeutycznej
• Leczenie zaburzeń odżywiania
• Psychoedukacja
• Rola rodziców w procesie terapeutycznym
• Terapia behawioralna jako jedna z podstawowych technik pracy z dzieckiem - omówienie programu terapii.

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• potrafili dokonać diagnozy omawianych zaburzeń zaburzeń
• zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Czas trwania warsztatów: łącznie 40 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: nauczyciele, psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Uczestnicy otrzymują skrypt w którym znajduje się program prowadzenia 14 spotkań Warsztatów dla Dobrych Rodziców
Część I to 20 godzin dydaktycznych omawiających program.
Pomiędzy 1 i 2 blokiem uczestnicy mają przeprowadzić minimum 1 warsztaty dla rodziców na podstawie omówionego w pierwszej części podręcznika.
Część II to 20 godzin warsztatowych po 6 miesiącach poświęconych jest superwizji warsztatów oraz wykładów przeprowadzonych przez uczestników szkolenia (prowadzący jest superwizorem PTTPiB). Termin zostanie ustalony z uczestnikami w trakcie warsztatów.
Zarówno kłopoty z koncentracją uwagi jak i problemy z impulsywnością i nadruchliwością często są mylone z celowym, niepożądanym („niegrzecznym, złym") zachowaniem dziecka. Dlatego też jednym z podstawowych zasad pracy z dzieckiem z ADHD jest przekonanie rodziców, że objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej nie są winą dziecka, jego rodziców czy nauczycieli. Pacjent z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej wymaga pomocy w tych sferach życia, które są zaburzone przez kłopoty z koncentracją, nadruchliwość czy nadmierną impulsywność. Dziecko z ADHD ma osiągać te same cele, co jego rówieśnicy, ale przy większym nakładzie pracy swojej i ważnych dorosłych (rodziców i nauczycieli).
Objawy ADHD trwają latami. Nie można żadnymi terapeutycznymi metodami doprowadzić do ich całkowitego ustąpienia, a jedynie do lepszego funkcjonowania dziecka pomimo ich obecności. Dlatego też tak ważna jest z jednej strony farmakoterapia stosowana zgodnie z zasadami „medycyny opartej na faktach" (u dzieci z ciężkim nasileniem zespołu nadpobudliwości), jak i wieloletnie prowadzenie poszczególnych metod wsparcia, mających na celu nie spowodowanie zniknięcia objawów, ale nie dopuszczenie do powstania powikłań.
Proponowany przez wytyczne AACAP, NICE, Europejskiej Grupy Roboczej ds. ADHD, projekt wytycznych Grupy Roboczej ds. ADHD PTP modle postępowania zakłada, że leczenie ADHD jest postępowaniem wielokierunkowym, obejmującym zarazem oddziaływania terapeutyczne, jaki i stosowanie farmakoterapii. Znajdujące się w powyższych algorytmach treningi rodzicielskie i interwencje behawioralne w rodzinie wydają się metodą efektywną w pracy z dziećmi z zespołem nadpobudliwości i ich rodzinami i należą do podstawowych oddziaływań terapeutycznych.
Cel terapeutyczny warsztatów dla rodziców jest z natury wieloaspektowy. Nierozsądne byłoby oczekiwać, że objawy ADHD mające podłoże neurologiczne, mogą zostać wyeliminowane przez terapię środowiskową. Skuteczność interwencji behawioralnych w przedszkolu i szkole głównie przejawia się w lepszej akceptacji i kontroli osiowych objawów ADHD przez rodziców w domu i środowisku rodzinnym. Oprócz wpływu na objawy pierwotne ADHD warsztaty dla rodziców mogą pomóc w redukcji innych zachowań problemowych, zapobiec wtórnym objawom zaburzenia pozycyjno-buntowniczego. Jeśli wymienione problemy zostaną poddane lepszej kontroli, dziecko z ADHD dozna mniejszej ilości niepowodzeń, frustracji i krytyki, co może dać mu więcej wiary we własne siły, poprawić nastrój i wpłynąć na poprawę funkcjonowania społecznego.
W trakcie warsztatów rodzice uczą się w odmienny sposób postępować ze swoimi dziećmi. Zastępują sposób wychowania polegający na wymuszaniu zachowań, uczeniem zachowań prospołecznych. Rodzice mają za zadania wprowadzać w domu metody, których nauczyli się na sesji. Rodzice uczą się skupiać na zachowaniach pożądanych, zamiast na niepożądanych. Rodzice uczą się stosowania konkretnych technik behawioralnych.
Uważa się, że treningi rodzicielskie mają za zadanie zachęcić rodzica do: nabywania wiedzy na temat wspierania dziecka w sytuacjach społecznych, używania metod ułatwiających funkcjonowanie dziecka z jego objawami, bycia osobą organizującą działania dziecka i wspierającą je w interakcjach społecznych. Według wstępnych obserwacji i analizy zadań domowych prezentowanych na poszczególnych spotkaniach stwierdzono, że zapoznanie rodziców z cała gamą oddziaływań pozwala im: bardziej różnorodnie podejść do rozwiązywania trudności wychowawczych, dostrzegać zachowania dziecka w szerszym kontekście, rozpoznawać przyczyny i konsekwencje różnych reakcji swoich i dziecka, wprowadzić spójny i czytelny dla dziecka system zasad i konsekwencji, świadomie wykorzystywać wzmocnienia pozytywne – przez zastosowanie pochwał i nagród. Rodzice wyrażają większą gotowość do współpracy ze szkołą, do rozmawiania i przekazywania informacji nt. nadpobudliwości, oraz do bycia „adwokatem" swojego dziecka; a także postrzegają siebie nie tylko w roli 'złego rodzica'.
Program warsztatu:
W trakcie powyższego warsztatu uczestnicy zdobywają praktyczną wiedzę na temat prowadzenia warsztatów dla rodziców na podstawie przygotowanego podręcznika opisującego 14 zajęciowy program pracy z rodzicami. Poszczególne zajęcia trwają 2 godziny zegarowe, odbywają się raz w tygodniu, pomiędzy zajęciami rodzice praktycznie ćwiczą poznane w trakcie danego warsztatu techniki behawioralne lub poznawcze.
Warsztat skupia się na opisie technik behawioralnych zawartych w algorytmach (instrukcja i materiały dla rodzica, instrukcja dla profesjonalisty) dotyczących niektórych problemów w pracy z młodszym dzieckiem.
Tematy poruszane w czasie warsztatów:

• Wykład wstępny na temat ADHD, zaburzeń zachowania, celowego łamania norm, braku zasad, zaburzeń opozycyjnych i buntowniczych. Dlaczego z różnymi dziećmi trzeba pracować różnymi metodami, behawioralna analiza zachowania – teoria praktyka.
• Rozróżnianie objawów ADHD od objawów innych zaburzeń lub celowego łamania norm.
• Behawioralne i poznawcze techniki radzenia sobie z objawami ADHD – „okulary na ADHD" (opcje ułatwienia, w trakcie warsztatu omawiane są konkretne techniki pracy z objawami ADHD w szkole, klasie, w domu.
• Nauka identyfikacji konkretnej sytuacji problemowej i wiążącego się z nią trudnego zachowania, a także czynników bezpośrednio poprzedzających ich występowanie oraz czynników podtrzymujących (behawioralna analiza zachowania, ABC wg. C. Sutton itp.).
• Zauważanie pozytywnych zachowań dziecka i chwalenie go za nie, praca na pozytywnych wzmocnieniach, nagradzanie pozytywnych zachowań, system żetonowy.
• Rygorystyczne przestrzeganie norm, zasad. Powiązanie przestrzegania i łamania przez dziecko zasad z system nagród i konsekwencji. Skuteczne wyciąganie konsekwencji.
• Wprowadzenie systemów żetonowych.
• Radzenie sobie z zachowaniami agresywnymi, wybuchem agresji impulsywnej.
• Komunikacja rodzic – dziecko – szkoła.

Warsztaty oparte są na następujących programach:

• Autorskim programie „Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej lub z zachowaniami opozycyjno – buntowniczymi" opracowanym przez zespół Wolańczyk, Kołakowski, Skotnicka, Pisula, stosowanym od 1998 roku. Manuskrypt
• Barkley; Edwards; Robin: Defiant Teens A Clinisian's Manual for Assessment and Family Intervention; The Guildford Press 1999
• Faber Mazlish; Jak mówić żeby dzieci nas słuchały. Materiały do zajęć warsztatowych; Media Rodzina of Poznań 1997
• Sutton: Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami u dzieci – cykl 8 ksiązeczek (warsztatów); Synapsis 1992
• Kołakowski, Wolańczyk, Pisula, Skotnicka ADHD zespół nadpobudliwości psychoruchowej, GWP, Gdańsk 2007

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej. zostanie wydany po zakończeniu drugiego bloku szkoleniowego. Uczestnictwo w pierwszym bloku szkoleniowym nie uprawnia do otrzymania certyfikatu.

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci medycyny i psychologii.

Cel szkolenia: Naszą osobowość, system  przekonań czy wzorce reagowania emocjonalnego kształtuje wiele doświadczeń naszej przeszłości. Stanowi to nieodłączną część naszego rozwoju jako ludzi . Dzięki nim uczymy się jak adekwatnie zaspakajać nasze podstawowe potrzeby emocjonalne i jak budować bezpieczne więzi. Na wiele z okoliczności, które kształtują nasz prawidłowy rozwój nie mamy jednak wpływu i nie jesteśmy w stanie ich kontrolować. Nie wybieramy sobie naszej przeszłości. Doświadczamy też cierpienia, deprywacji lub straty, która uniemożliwia nam zaspakajanie naszych potrzeb jako dzieci. Szukamy wtedy sposobów radzenia sobie w tych trudnych sytuacjach. Efekt tego jest taki, że o ile dany schemat reagowania jest zrozumiały z perspektywy doświadczeń małego dziecka, o tyle te same metody, które pojawiają się w podobnych sytuacjach w dorosłym życiu bywają zupełnie niefunkcjonalne, a często stanową powtarzającą się „pułapkę” w znacznym stopniu uniemożliwiającą nam prowadzenie życia zgodnego z naszymi wartościami. Klasyczne nurty terapeutyczne, które od lat zajmują się problematyką zaburzeń osobowości czy stałych wzorów zachowań ewoluowały w terapie integrujące różne techniki terapeutyczne w celu tworzenia skutecznych interwencji. Owocem ostatnich latach rozwoju terapii jest również ewolucja samego podejścia do problematyki osobowości w stronę kontekstualnej perspektywy i pracy bardziej zorientowanych na procesy psychologiczne niżeli na techniki. Warsztat ma przybliżyć tą perspektywę pracy psychoterapeutycznej i pozwolić doświadczyć metod pracy takich podejść jak praca na trybach w terapii schematu (ST), stymulowanie systemu ukojenia w terapii opartej na współczuciu (CFT) czy tworzenia ugruntowanej pespektywy w relacji z naszymi wewnętrznymi doświadczeniami w terapii ACT.

Efekt szkolenia: Warsztat ma przybliżyć sposób rozumienia pacjenta i wybór metod pracy z psychoterapii opartej przede wszystkim na „trzeciej fali CBT”. W trakcie warsztatu będziemy trenować trzy podstawowe podejścia:

1. Terapia schematów - wzmacnianie trybu „zdrowego dorosłego” - w praktyce pomoc pacjentowi w zaspakajaniu kluczowych potrzeb emocjonalnych w adaptacyjny sposób.
2. Terapia skoncentrowana na współczuciu - rozwijanie troskliwego „Ja” - w praktyce aktywizacja w afiliacyjno-kojącego systemu regulacji emocjonalnej.
3. Terapia akceptacji i zaangażowania – Rozwijanie elastyczności psychologicznej w obszarze skonceptualizowanego  „Ja”- w praktyce umiejętność przyjmowania elastycznej pespektywy postrzegania siebie, która pomaga rozwijać i poszerzając repertuar wartościowych zachowań.

Umiejętności zdobyte lub udoskonalone podczas warsztatu:

1. Zrozumienie schematu w aktualnym kontekście tu i teraz
2. Zrozumienie schematu w kontekście sytuacyjnym
3. Zrozumienie schematu kontekstu historii uczenia się i doświadczeń 
4. Zrozumienie funkcjonalności sposobów radzenia sobie
5. Aktywizacja behawioralna - Wybór kierunku zmiany zachowania
6. Zaangażowane działanie i utrzymanie kierunku zmiany

Mile widziane by uczestnicy szkolenia zapoznali się wcześniej z: A. Lev , M. McKay , M. Skeen , P. Fanning, RELACJE NA HUŚTAWCE Jak uwolnić się od negatywnych wzorców zachowań?, GWP 2018

Zajęcia będą prowadzone w sposób warsztatowy, z elementami pracy własnej, a uczestnicy otrzymają materiały pomocne w codziennej pracy. 

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci medycyny i psychologii. 

Cel szkolenia: Niezależnie od tego, czy jest się nowicjuszem, czy posiada się lata doświadczenia w pracy z pacjentami, trudno zaprzeczyć, że metafory odgrywają kluczową rolę w praktyce psychoterapeutycznej.  Prawie wszystkie nurty terapeutyczne zgadzają się co do wpływu jaki ma stosowanie metafor w dialogu terapeutycznym z klientem. To potężne narzędzie dające motywację do zmiany zachowania czy pomagające klientowi odkrywać co jest dla niego ważne. Poszczególne nurty terapeutyczne szkolą terapeutów w stosowaniu specyficznych metafor jako technik w określonych obszarach problemowych. Można się ich nauczyć jak protokołów pracy. Wiele metafor pojawia się w takcie terapii spontanicznie, bez świadomości osoby, która mówi, że jest to wypowiedź metaforyczna. Metafory są bowiem częścią naszego języka. Jest to zdolność do tworzenia związków frazeologicznych o innym znaczeniu niż dosłowny sens wyrazów z których ten związek się składa. Daje to nam nieskończone możliwości dla naszej kreatywności oraz ułatwia uczenie się,  planowanie, przewidywanie czy ocenianie.  Zdolność ta pozwala nam również tworzyć i opisywać tak abstrakcyjne pojęcia jak miłość czy czas, oraz tworzyć teoretyczne konstrukty naukowe. Pomimo, iż metaforyczne myślenie może być dla nas tak użyteczne, często błędnie je stosujemy. Prowadzi to do psychologicznej nieelastyczności i jest podłożem różnego rodzaju psychopatologii. Dotyczy to zarówno naszych klientów, jak i nas terapeutów.  W Terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT) uczymy się jak wykorzystywać takie narzędzie jak uważność, analiza funkcjonalna i teoria ramowania relacyjnego (RFT), by trafnie rozpoznać i zrozumieć ekspresję metaforyczną na której utknął nasz klient, oraz jak na tej podstawie zaplanować i przeprowadzić precyzyjną interwencje, która umożliwi naszemu klientowi działanie w zgodzie z tym co dla niego ważne.

Efekt szkolenia: Warsztat ma przybliżyć lingwistyczne i behawioralne podstawy naukowe stosowania metafor oraz przeprowadzić trening kluczowych umiejętności stosowania metafor w praktyce klinicznej. Trenować będziemy cztery umiejętności:

1. Jak trafnie wybierać cel metafory, by dotyczył właściwości lub funkcji istotnych/kluczowych dla problemu?
2. Jak uchwycić w metaforze funkcje lub właściwości, które chcemy uzyskać jako efekt interwencji klinicznej?
3. Jak dobrać narzędzie metafory, którego właściwości bardzo wyraźnie opisują funkcje której brakuje w celu metafory?
4. Jak wybierać narzędzie metafory, by dobrze pasowało ono do kontekstu klienta?
5. Doświadczenie jak można zmienić superwizję z opowiadania sobie historii i dawania sobie rad, czyli skupienia się na objawach i tworzenia nowych reguł zachowania, na rozwijanie własnej elastyczności psychologicznej i kształtowanie umiejętności terapeutycznych.

Zajęcia będą prowadzone w sposób warsztatowy, z elementami pracy własnej, a uczestnicy otrzymają materiały pomocne w codziennej pracy.