Odbiorcy szkolenia: Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą.

Cel szkolenia: Celem szkolenia jest zapoznanie uczestników z wybranymi zaburzeniami psychicznymi występującymi u dzieci i młodzieży, omówienie najbardziej charakterystycznych objawów i trudności, jakie mogą występować u podopiecznych w trakcie edukacji szkolnej.

Podczas spotkania poruszane będą kwestie związane ze skutecznymi strategiami postępowania, zaprezentowany zostanie także model wsparcia, który z powadzeniem może być wykorzystany przez nauczycieli, psychologów i pedagogów pracujących z uczniem.

Program szkolenia:

1. Zaburzenia lękowe:
2. Odmowa chodzenia do szkoły.
3. Dziecko z lękiem separacyjnym.
4. Fobia społeczna.
5. Dziecko w sytuacji kryzysowej (rozwód rodziców, przemoc ze strony rówieśników, śmierć bliskiej osoby).
6. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.
7. Choroba tikowa.

Forma prowadzenia zajęć: zajęcia będą prowadzone w formie wykładowo-warsztatowej w oparciu o przypadki uczestników, jak również z wykorzystaniem doświadczeń własnych prowadzącego.

Odborcy szkolenia: Profesjonaliści pracujący w szkole lub związani ze szkołą – nauczyciele, pedagodzy, psycholodzy szkolni, psycholodzy konsultujący i badający dzieci w PPP itd.

Warsztat ma pomóc nauczycielom oraz pedagogom i psychologom szkolnym rozpoznać depresję u nastolatka. W trakcie warsztatu uczestnicy dowiedzą po czym poznać, że nastolatek cierpi na depresję: jak wygląda, jak się zachowuje, o czym myśli oraz jakie emocje mu towarzyszą. Jak objawy depresji naprawdę przejawiają się w codziennym funkcjonowaniu nastolatków. Jak kryteria diagnostyczne przejawiają się w realnym życiu.

Kolejnym celem warsztatu jest zaprezentowanie i przećwiczenie adekwatnych sposobów reagowania w sytuacji, gdy zauważymy objawy depresji u konkretnego ucznia. Na podstawie przykładów z pracy klinicznej oraz badań rozwiewamy mity dotyczące depresji. Uczestnicy warsztatu dowiedzą się jak na co dzień można pomagać uczniom z depresją, jak pobyt w szkole czy placówce edukacyjnej może wspierać leczenie i terapię. Pokażemy związek miedzy okaleczeniami a depresją oraz nauczymy w praktyce jak reagować na zachowania autoagresywne. Uczestnicy dowiedzą się jak rozmawiać z uczniem który zgłasza myśli samobójcze. Będą także umieli przeprowadzać interwencje po próbie samobójczej ucznia w szkole, czyli jak rozmawiać z innymi uczniami, jak wyjaśnić zaistniałą sytuacje czy jak przekazać grupie informację o śmierci nastolatka w wyniku udanej próby samobójczej. Uczestnicy nauczą się także tworzenia skutecznych procedur w sytuacji tendencji samobójczych wśród uczniów.

Warsztat prowadzony jest przez psychologa i psychoterapeutkę z kilkuletnim doświadczeniem w pracy z depresyjną młodzieżą. Zajęcia mają wymiar przede wszystkim praktyczny, dostosowane są zawsze do potrzeb grupy odbiorców.

Program szkolenia:

1. Czym jest depresja

1. jakie są przyczyny, objawy, obraz i postacie depresji

2. jak wygląda model poznawczo – behawioralny depresji

3. jak depresja wpływa na funkcjonowanie ucznia w szkole i w relacjach z rówieśnikami

4. jak wygląda terapia i leczenie depresji u nastolatków

5. jak zachowują się rodzice i nauczyciele wobec dziecka z depresją

2. Maski depresji u nastolatków, czyli to co widać zamiast smutku u nastolatka z depresją:

1. absencja szkolna

2. spędzanie nadmiernej ilości czasu przed komputerem, pozorne „uzależnienie od komputera”

3. nadużywanie substancji psychoaktywnych: alkoholu, narkotyków, dopalaczy

4. zaburzenia odżywiania

3. szkoła jako istotny element terapii ucznia z depresją

1. jak stworzyć warunki pobytu w szkole sprzyjające nastolatkowi z depresją

2. jak wspierać ucznia z depresją Jak konstruktywnie chwalić i dowartościowywać

3. jak znaleźć złoty środek miedzy akceptacją a wymaganiami – na co pozwolić, czego wymagać i kiedy

4. samookaleczanie a depresja

1. w jakim celu nastolatek się okalecza

2. jak reagować wobec uczniów okaleczających się, a czego na pewno nie robić

3. jak przeciwdziałać „epidemii” okaleczania się wśród uczniów

5. myśli i tendencje samobójcze w depresji

1. jak oszacować ryzyko popełnienia samobójstwa

2. jak rozmawiać z nastolatkiem z myślami samobójczymi

3. procedura reagowania na myśli samobójcze – czyli jak nie wylać dziecka z kąpielą

4. jak zareagować po próbie samobójczej ucznia wobec innych uczniów

6. profilaktyka depresji, czyli co możemy robić na co dzień aby wspierać młodzież z grupy ryzyka depresji

Zajęcia będą prowadzone w sposób warsztatowy, a uczestnicy otrzymają materiały pomocne w codziennej pracy z nastolatkami z depresją w szkole.

Jak trzecia fala terapii poznawczo – behawioralnej może wspomóc leczenie i zdrowy rozwój dzieci i młodzieży.

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści pracujący w szkole lub związani ze szkołą – nauczyciele, pedagodzy, psycholodzy szkolni, psycholodzy konsultujący i badający dzieci w PPP itd.

Cel szkolenia: Trzecia fala terapii chyba już trwale zaczęła zmieniać obraz terapii poznawczo – behawioralnej. Dla wielu osób pracujących z nastolatkami ważne wydaje się poznanie skutecznych  technik techniki trzeciej fali i sposobu jak włączyć je do swojego sposobu pracy. Właśnie celem tego warsztatu jest pokazanie jak można poszerzyć swój warsztat terapeutyczny o innowacyjnym sposób pracy z dziećmi i nastolatkami o nazwie DNA V.
Model DNA V łączy założenia elastyczności psychologicznej (ACT), uważności (mindfulness) oraz psychologii pozytywnej z najnowszą wiedzą naukową dotycząca procesów rozwojowych. Jest to całościowy sposób pracy z młodzieżą, który pomaga im odkrywać własne talenty i realizować swój potencjał, łączyć ze swoimi uczuciami i używać umysłu. W praktyce oznacza to przede wszystkim rozwijanie umiejętności psychologicznych w sposób, który promuje witalności i wartościowe działania, uczy  konstruktywnych sposobów radzenia sobie z emocjami, wyznaczania i osiągania życiowych postanowień oraz budowania satysfakcjonujących więzi społecznych.
W trakcie warsztatu uczestnicy nie tylko zapoznają się z tym modelem, zdobędą umiejętności przeprowadzania treningu umiejętności psychologicznych, ale również  dowiedzą się jak dostosować zdobyte umiejętności do interwencji z zakresu terapii, profilaktyki oraz wsparcia wychowawczego w sposób, który jest ciekawy, dostosowany do potrzeb współczesnej młodzieży i języka jakim się posługuje.
To bardzo duża skrzynka praktycznych ćwiczeń, materiałów i narzędzi :)

Plan szkolenia:
    1. Nowe podejście do zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.
    2. Trening umiejętności psychologicznych modelu DNA- V
    3. Zastosowanie technik ACT w pracy z nastolatkami
    4. Rozwijanie umiejętności prospołecznych
    5. Konceptualizacja i planowanie interwencji w oparciu o terapie zaangażowania i akceptacji. 

Zajęcia będą prowadzone w sposób warsztatowy, a uczestnicy otrzymają materiały pomocne w codziennej pracy.  

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Dane z przełomu lat 80 tych i 90 – tych sugerowały, że około 88 – 92 % terapeutów zajmujących się leczeniem zaburzeń odżywania stosuje techniki behawioralno – poznawcze w leczeniu anoreksji i około 85 – 94 % z nich przypadku leczenia bulimii (Herzog, Keller, Strober, Yeh & Pai, 1992). Terapia behawioralno – poznawcza w przypadku bulimii jest uznawana za jeden z najskuteczniejszych sposobów leczenia. DSM – IV TR sugeruje, że powinien być to sposób leczenia z wyboru w przypadku tego zaburzenia. W przypadku anoreksji nie ma tak jednoznacznych danych, jednakże wielu terapeutów podkreśla obserwowaną przez nich skuteczność tego sposobu leczenia (DSM – IV, Fainbourn 1995, Vitousek 1996).
Terapia behawioralno – poznawcza zaburzeń jedzenia oparta jest na założeniu, że są to „zaburzenia poznawcze". Oznacza to, że przyczyną i główną trudnością w leczeniu tych zaburzeń są przekonania pacjentek (pacjentów) na temat znaczenia wagi ciała i kształtu ciała. Przekonania na temat jedzenia, wagi i kształtu ciała, wartościowanie siebie oraz świata na podstawie kontroli wagi, wyglądu i kształtu ciała są centralnymi i podstawowymi psychopatologicznymi cechami zaburzeń jedzenia. Są też przyczyną wszelkich fluktuacji i zmian zachowań, nawyków i działań pacjentek oraz podstawą ich samooceny (w szerokim znaczeniu tego terminu). Przekonania te są także mocno powiązane z cechami osobowości osób dotkniętych zaburzeniami jedzenia – takimi jak perfekcjonizm, asceza, trudności w regulacji afektu (szczególnie w przypadku bulimii), oraz społecznymi oczekiwaniami, co do wyglądu idealnej, pięknej i atrakcyjnej kobiety (przystojnego mężczyzny). Powyższe przekonania prowadzą do powstania stereotypowych zachowań pacjentek związanych z nawykami żywieniowymi oraz z unikaniem posiłków czy szczególnych rodzajów pokarmów.
Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego anoreksji i bulimii.
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy z pacjentem cierpiącym na anoreksję i bulimię.
• Zapoznanie z modelem pracy poznawczo – behawioralnej z bulimią.
• Umiejętność zaplanowania pracy poznawczo – behawioralnej z pacjentką z AN.
• Umiejętność wykorzystania technik terapeutycznych w kolejnych etapach pracy z pacjentem.
• Omówienie aspektu pracy z rodziną pacjenta.

Program szkolenia:

• Powstawanie zaburzeń odżywiania, zaburzenia współwystępujące, skuteczność leczenia.
• Diagnoza anoreksji.
• Przyczyny powstawania anoreksji.
• Egosyntoniczność anoreksji – praca z pacjentem i rodzicami, gdy nie ma motywacji do leczenia.
• Kontrakt na kontrolę stanu somatycznego oraz rehabilitację wagi w anoreksji.
• Techniki pracy nad motywacją do leczenia w anoreksji.
• Kryteria i wywiad diagnostyczny w bulimii.
• Psychoedukacja o przyczynach napadów objadania oraz wprowadzenie stabilnych wzorców odżywiania.
• Sytuacje, myśli automatyczne i praca poznawcza w zaburzeniach odżywiania.
• Symbolika zaburzeń odżywiania oraz elementy terapii integracyjnej.

Forma prowadzenia zajęć:
Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa:
Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

• potrafili dokonać diagnozy bulimii i anoreksji zgodnie z przyjętymi kryteriami,
• zaplanować przebieg leczenia zgodnie z celami terapeutycznymi,
• omawiać treści poznawcze typowe dla zaburzeń odżywiania,
• stosować techniki pracy w kolejnych etapach protokołu poznawczo – behawioralnego w bulimii.

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Czas trwania warsztatów: łącznie 40 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: nauczyciele, psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Uczestnicy otrzymują skrypt w którym znajduje się program prowadzenia 14 spotkań Warsztatów dla Dobrych Rodziców
Część I to 20 godzin dydaktycznych omawiających program.
Pomiędzy 1 i 2 blokiem uczestnicy mają przeprowadzić minimum 1 warsztaty dla rodziców na podstawie omówionego w pierwszej części podręcznika.
Część II to 20 godzin warsztatowych po 6 miesiącach poświęconych jest superwizji warsztatów oraz wykładów przeprowadzonych przez uczestników szkolenia (prowadzący jest superwizorem PTTPiB). Termin zostanie ustalony z uczestnikami w trakcie warsztatów.
Zarówno kłopoty z koncentracją uwagi jak i problemy z impulsywnością i nadruchliwością często są mylone z celowym, niepożądanym („niegrzecznym, złym") zachowaniem dziecka. Dlatego też jednym z podstawowych zasad pracy z dzieckiem z ADHD jest przekonanie rodziców, że objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej nie są winą dziecka, jego rodziców czy nauczycieli. Pacjent z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej wymaga pomocy w tych sferach życia, które są zaburzone przez kłopoty z koncentracją, nadruchliwość czy nadmierną impulsywność. Dziecko z ADHD ma osiągać te same cele, co jego rówieśnicy, ale przy większym nakładzie pracy swojej i ważnych dorosłych (rodziców i nauczycieli).
Objawy ADHD trwają latami. Nie można żadnymi terapeutycznymi metodami doprowadzić do ich całkowitego ustąpienia, a jedynie do lepszego funkcjonowania dziecka pomimo ich obecności. Dlatego też tak ważna jest z jednej strony farmakoterapia stosowana zgodnie z zasadami „medycyny opartej na faktach" (u dzieci z ciężkim nasileniem zespołu nadpobudliwości), jak i wieloletnie prowadzenie poszczególnych metod wsparcia, mających na celu nie spowodowanie zniknięcia objawów, ale nie dopuszczenie do powstania powikłań.
Proponowany przez wytyczne AACAP, NICE, Europejskiej Grupy Roboczej ds. ADHD, projekt wytycznych Grupy Roboczej ds. ADHD PTP modle postępowania zakłada, że leczenie ADHD jest postępowaniem wielokierunkowym, obejmującym zarazem oddziaływania terapeutyczne, jaki i stosowanie farmakoterapii. Znajdujące się w powyższych algorytmach treningi rodzicielskie i interwencje behawioralne w rodzinie wydają się metodą efektywną w pracy z dziećmi z zespołem nadpobudliwości i ich rodzinami i należą do podstawowych oddziaływań terapeutycznych.
Cel terapeutyczny warsztatów dla rodziców jest z natury wieloaspektowy. Nierozsądne byłoby oczekiwać, że objawy ADHD mające podłoże neurologiczne, mogą zostać wyeliminowane przez terapię środowiskową. Skuteczność interwencji behawioralnych w przedszkolu i szkole głównie przejawia się w lepszej akceptacji i kontroli osiowych objawów ADHD przez rodziców w domu i środowisku rodzinnym. Oprócz wpływu na objawy pierwotne ADHD warsztaty dla rodziców mogą pomóc w redukcji innych zachowań problemowych, zapobiec wtórnym objawom zaburzenia pozycyjno-buntowniczego. Jeśli wymienione problemy zostaną poddane lepszej kontroli, dziecko z ADHD dozna mniejszej ilości niepowodzeń, frustracji i krytyki, co może dać mu więcej wiary we własne siły, poprawić nastrój i wpłynąć na poprawę funkcjonowania społecznego.
W trakcie warsztatów rodzice uczą się w odmienny sposób postępować ze swoimi dziećmi. Zastępują sposób wychowania polegający na wymuszaniu zachowań, uczeniem zachowań prospołecznych. Rodzice mają za zadania wprowadzać w domu metody, których nauczyli się na sesji. Rodzice uczą się skupiać na zachowaniach pożądanych, zamiast na niepożądanych. Rodzice uczą się stosowania konkretnych technik behawioralnych.
Uważa się, że treningi rodzicielskie mają za zadanie zachęcić rodzica do: nabywania wiedzy na temat wspierania dziecka w sytuacjach społecznych, używania metod ułatwiających funkcjonowanie dziecka z jego objawami, bycia osobą organizującą działania dziecka i wspierającą je w interakcjach społecznych. Według wstępnych obserwacji i analizy zadań domowych prezentowanych na poszczególnych spotkaniach stwierdzono, że zapoznanie rodziców z cała gamą oddziaływań pozwala im: bardziej różnorodnie podejść do rozwiązywania trudności wychowawczych, dostrzegać zachowania dziecka w szerszym kontekście, rozpoznawać przyczyny i konsekwencje różnych reakcji swoich i dziecka, wprowadzić spójny i czytelny dla dziecka system zasad i konsekwencji, świadomie wykorzystywać wzmocnienia pozytywne – przez zastosowanie pochwał i nagród. Rodzice wyrażają większą gotowość do współpracy ze szkołą, do rozmawiania i przekazywania informacji nt. nadpobudliwości, oraz do bycia „adwokatem" swojego dziecka; a także postrzegają siebie nie tylko w roli 'złego rodzica'.
Program warsztatu:
W trakcie powyższego warsztatu uczestnicy zdobywają praktyczną wiedzę na temat prowadzenia warsztatów dla rodziców na podstawie przygotowanego podręcznika opisującego 14 zajęciowy program pracy z rodzicami. Poszczególne zajęcia trwają 2 godziny zegarowe, odbywają się raz w tygodniu, pomiędzy zajęciami rodzice praktycznie ćwiczą poznane w trakcie danego warsztatu techniki behawioralne lub poznawcze.
Warsztat skupia się na opisie technik behawioralnych zawartych w algorytmach (instrukcja i materiały dla rodzica, instrukcja dla profesjonalisty) dotyczących niektórych problemów w pracy z młodszym dzieckiem.
Tematy poruszane w czasie warsztatów:

• Wykład wstępny na temat ADHD, zaburzeń zachowania, celowego łamania norm, braku zasad, zaburzeń opozycyjnych i buntowniczych. Dlaczego z różnymi dziećmi trzeba pracować różnymi metodami, behawioralna analiza zachowania – teoria praktyka.
• Rozróżnianie objawów ADHD od objawów innych zaburzeń lub celowego łamania norm.
• Behawioralne i poznawcze techniki radzenia sobie z objawami ADHD – „okulary na ADHD" (opcje ułatwienia, w trakcie warsztatu omawiane są konkretne techniki pracy z objawami ADHD w szkole, klasie, w domu.
• Nauka identyfikacji konkretnej sytuacji problemowej i wiążącego się z nią trudnego zachowania, a także czynników bezpośrednio poprzedzających ich występowanie oraz czynników podtrzymujących (behawioralna analiza zachowania, ABC wg. C. Sutton itp.).
• Zauważanie pozytywnych zachowań dziecka i chwalenie go za nie, praca na pozytywnych wzmocnieniach, nagradzanie pozytywnych zachowań, system żetonowy.
• Rygorystyczne przestrzeganie norm, zasad. Powiązanie przestrzegania i łamania przez dziecko zasad z system nagród i konsekwencji. Skuteczne wyciąganie konsekwencji.
• Wprowadzenie systemów żetonowych.
• Radzenie sobie z zachowaniami agresywnymi, wybuchem agresji impulsywnej.
• Komunikacja rodzic – dziecko – szkoła.

Warsztaty oparte są na następujących programach:

• Autorskim programie „Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej lub z zachowaniami opozycyjno – buntowniczymi" opracowanym przez zespół Wolańczyk, Kołakowski, Skotnicka, Pisula, stosowanym od 1998 roku. Manuskrypt
• Barkley; Edwards; Robin: Defiant Teens A Clinisian's Manual for Assessment and Family Intervention; The Guildford Press 1999
• Faber Mazlish; Jak mówić żeby dzieci nas słuchały. Materiały do zajęć warsztatowych; Media Rodzina of Poznań 1997
• Sutton: Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami u dzieci – cykl 8 ksiązeczek (warsztatów); Synapsis 1992
• Kołakowski, Wolańczyk, Pisula, Skotnicka ADHD zespół nadpobudliwości psychoruchowej, GWP, Gdańsk 2007

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej. zostanie wydany po zakończeniu drugiego bloku szkoleniowego. Uczestnictwo w pierwszym bloku szkoleniowym nie uprawnia do otrzymania certyfikatu.

Czas trwania szkolenia: 16 godzin dydaktycznych

Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego  zburzeń odżywiania i wydalania (moczenie, zanieczyszczanie), trichotillomanii, złych nawyków i masturbacji dziecięcej
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
• Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem/młodzieżą i jego rodziną,
• Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem i rodziną,

Program szkolenia (godziny podane orientacyjnie – może się zdarzyć, że początek pierwszego tematu z dnia II może być już omówiona w dniu I – to zależy od grupy i jej preferencji):

DZIEŃ I (10 godzin)

TRICHOTILLOMANIA / ZŁE NAWYKI (dermatologiczne, obgryzanie paznokci, ssanie kciuka)

• Przyczyny zaburzeń
• Obraz kliniczny trichotillomanii (TTM) i dysmorfofobii (BDD)
• Organizacja oddziaływań terapeutycznych
• Tworzenie planu zmiany nawyku
• Wprowadzanie reakcji konkurencyjnych
• Techniki relaksacyjne
• Zarządzanie wyzwalaczami,
• Myśli i uczucia (młodzież)
• Rola rodziny
• Program wzmocnień pozytywnych zachowań

• MASTURBACJA DZIECIĘCA
• Obraz kliniczny
• Przyczyny
• Rodzaje masturbacji dziecięcej
• Organizacja oddziaływań (Jak rozmawiać z rodzicami i dzieckiem? Kiedy włączyć terapię i jak ją zaplanować)

DZIEŃ II (6 godzin)

ZABURZENIA WYDALANIA

• Przyczyny zaburzeń-geneza oraz epidemiologia
• Obraz kliniczny- istota zburzenia: moczenie mimowolne, unikanie defekacji przez dziecko, nietrzymanie kału
• Oddziaływanie terapeutyczne lub hamujące (psychoedukacja, omówienie podstawowych technik terapeutycznych)

ZABURZENIA ODŹYWIANIA

• Wprowadzenie:
• Objawy
• Klasyfikacja zaburzeń odrwiwania u małych dzieci: Zaburzenia łaknienia, zaburzenie emocjonalne polegające na unikaniu spożywania posiłków, wybiórcze odżywianie się, dysfagia funkcjonalna, syndrom odmawiania.
• Etiologia,
• Diagnoza różnicowa,
• Organizacja pracy terapeutycznej
• Leczenie zaburzeń odżywiania
• Psychoedukacja
• Rola rodziców w procesie terapeutycznym
• Terapia behawioralna jako jedna z podstawowych technik pracy z dzieckiem - omówienie programu terapii.

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• potrafili dokonać diagnozy omawianych zaburzeń zaburzeń
• zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Cykl warsztatów online – Wprowadzenie do Terapii akceptacji i zaangażowania
              
Czas trwania szkolenia: 60 godzin dydaktycznych
Cena szkolenia: 1620 zł/osoba
Terminy szkolenia: 17.04.2021, 15.05.2021, 12.06.2021, 11.09.2021, 09.10.2021, 06.11.2021

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci medycyny i psychologii.

Terapia akceptacji i zaangażowania ACT jest częścią tzw. trzeciej fali terapii behawioralnych. Chociaż ACT jest terapią stosunkowo młodą, ale jej empiryczny status potwierdza coraz większa liczba badań, a Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne umieściło ACT na liście "terapii opartych na dowodach". Celem terapii ACT jest zwiększenie psychologicznej elastyczności klienta lub ujmując to inaczej rozwijanie jak najszerszego repertuaru zachowań nawet w trudnych emocjonalnie sytuacjach. Techniki pracy obejmują praktyki związane z uważnością i akceptacją, a ich kontekst wyznaczają wartości wyznawane przez klienta wyrażane poprzez zachowanie.

Cykl warsztatów ma za zadanie umożliwić zarówno zrozumienie podstaw ACT, jak i doświadczenie ich „na własnej skórze”. Modle ACT wyróżnia sześć podstawowych procesów psychologicznych prowadzących do zmiany: Kontakt z chwilą obecną, Akceptacja, Defuzja, Ja jako kontekst, Wartości i Zaangażowane działanie. Każdy z nich zostanie szczegółowo omówiony wraz z ćwiczeniami zwiększającymi elastyczność psychologiczną w wybranych obszarach. Cykl obejmuje również takie aspekty pracy terapeutycznej jak: włączanie elementów ACT do dotychczasowego sposobu pracy, relacja terapeutyczna, ustalanie celów terapii i konceptualizacja.

Co cztery tygodnie w soboty kolejne spotkanie. Przerwy między warsztatami można wykorzystać na podejmowanie prób włączania ACT do pracy terapeutycznej, czytanie tekstów, własną praktykę uważności.

Cel szkolenia:
    • Zapoznanie z teoretycznymi ramami terapii akceptacji i zaangażowania ACT
    • Prezentacja wybranych technik i możliwości ich zastosowania w pracy z klientami dorosłymi i młodzieżą
    • Doświadczenie i zrozumienie podstawowych sześciu procesów rozwijających elastyczność psychologiczną
    • Wprowadzanie interwencji z modelu ACT w praktyce terapeutycznej
    • Propozycje elastycznego łączenia dotychczasowych metod pracy z modelem ACT

Program szkolenia:
    • Wprowadzenie do modelu terapii ACT
    • Podstawowe procesy elastyczności psychologicznej (heksafleks)
        ◦ Kontakt z chwilą obecną
        ◦ Akceptacja
        ◦ Defuzja
        ◦ Ja jako kontekst
        ◦ Wartości
        ◦ Zaangażowane działanie
    • Ustanawianie celów terapii i konceptualizacja
    • Praca w kontekście relacji terapeutycznej
    • Integracja modelu ACT z innymi kierunkami terapeutycznymi

Forma prowadzenia zajęć:
    • Prezentacja multimedialna
    • Ćwiczenia indywidualne i grupowe
    • Doświadczanie technik pracy na sobie
    • Przepracowanie trudnych elementów pracy z klientami
    • Ćwiczenia do samodzielnej praktyki między spotkaniami
    • Dyskusja
Korzyści z uczestnictwa:
    • Poznanie teorii i praktyki terapii akceptacji i zaangażowania
    • Podstawy umiejętności i technik ACT w pracy terapeutycznej
    • Poznanie narzędzi do wspierania procesów zmiany w ramach heksafleksu

Co to jest wyobrażenie? W jakie sposób można pracować przy pomocy wyobrażeń z problemami z prawdziwego życia? Jakie są podstawy teoretyczne i skuteczność takiej pracy?

Praca z wyobrażeniem daje terapeutom narzędzie fascynujące i elastyczne niczym guma balonowa. Pracując z wyobrażeniami możemy zaproponować naszym pacjentom angażujące i bardzo żywe techniki doświadczeniowe, które doskonale uzupełniają się z racjonalizmem technik poznawczych i mocą zmiany, jakie niosą ze sobą techniki behawioralne.

Program warsztatu:

• Wstęp: historia i teoria technik wyobrażeniowych w TPB
• Psychoedukacja  i wprowadzenie technik wyobrażeniowych
• Reskrypcja w wyobrażeniu: omówienie protokołu pracy
• Zdrowe reakcje na różnego rodzaju antagonistów
• Typowe trudności w pracy z wyobrażeniami: szukanie rozwiązań
• Reskrypcja wyobrażeniowa w wybranych zaburzeniach psychicznych : zaburzenia odżywiania się, OCD, koszmary senne, lęk społeczny

Odbiorcy szkolenia:  warsztat adresowany jest do psychologów, lekarzy psychiatrów i psychoterapeutów

Forma prowadzenia zajęć:

Zajęcia prowadzone są metodami aktywnymi obejmującymi: mini-wykłady, opisy przykładów klinicznych, nagrania sesji terapeutycznych, odgrywanie ról na forum grupy i w małych grupach/ parach, fragmenty nagrań sesji. Oczekiwana jest gotowość do pracy nad własnymi schematami uruchamianymi w pracy terapeutycznej

Korzyści ze udziału:

Uczestnicy zapoznają się z protokołem reskrypcji wyobrażeniowej i innymi technikami wyobrażeniowymi stosowanymi na różnych etapach procesu psychoterapii.  Będą mieli okazję obejrzeć różne style prowadzenia technik doświadczeniowych,  oglądając nagrania sesji terapeutycznych i odgrywanie ról na forum grupy, a także przećwiczyć kolejne etapy pracy z wyobrażeniami odgrywając role na forum lub w małych grupach.

Bibliografia:

Arntz, A. (2012). Imagery Rescripting as a Therapeutic Technique: Review of Clinical Trials, Basic Studies, and Research Agenda. Journal of Experimental Psychopathology  3(2),189–208.

Arntz, A. (2015a). Imagery Rescripting for Personality Disorders: Healing Early Maladaptive Schemas. W: Working with Emotion in Cognitive-Behavioral Therapy Techniques for Clinical Practice Thomas, N. & McKay, D., Guildford, New York.  

Arntz, A. (2015b).  Imagery Rescripting for Posttraumatic Stress Disorder, W:Working with Emotion in Cognitive-Behavioral Therapy Techniques for Clinical Practice Thomas, N. & McKay, D., Guildford, New York.  

Arntz, A., Weertman, A. (1999). Treatment of childhood memories: Theory, and practyice. Behaviour Research and Therapy, 37, 715-740

Arntz, A., van Genderen, H. (2016). Terapia Schematów w zaburzeniu osobowości typu Borderline. Sopot: GWP

Chessell, Z.J. (2016). Imagery rescripting (ImRs): A model of the mechanisms of action and effectiveness factors in treatment for post-traumatic stress disorder (PTSD)

Hackmann, A. Bennett-Levy, J., Holmes, E. (2011). Oxford Guide to Imagery in Cognitive Therapy. Oxford University Press.

Wijngaart, R. van der , Hayes, Ch. Fine Tuning Imagery Rescripting (2017) Materiały szkoleniowe ze szkoły letniej ISST w Barcelonie i nagrania DVD http://www.schematherapy.nl/Fine-Tuning-Imagery-Rescripting/

Wild, J., Clark, D. (2011). Imagery Rescripting of Early Traumatic Memories in Social Phobia. Cognitive and Behavioral Practice 18, 433-443

Vyskocilova, J.,  Prasko, J. Emotional processing strategies in cognitive behavioral therapy.  Activitas Nervosa Superior Rediviva 2012; 54(4): 150–158

Zaburzenia symptomatyczne (dawniej nazywane „ zaburzeniami osi I”) występują znacznie częściej u osób z zaburzeniami osobowości niż wśród osób o zdrowo wykształconej osobowości. Jednocześnie osoby z zaburzeniami osobowości słabiej reagują na protokoły i techniki terapii poznawczo behawioralnej, odnosząc mniejsze sukcesy w redukcji objawów. W terapii zaburzeń symptomatycznych problemem są objawy (np. depresji, czy lęku)  a celem psychoterapii ich redukcja i  powrót do zdrowia psychicznego. Pacjent i terapeuta tworzą sojusz roboczy oparty na współpracy, którego celem jest właśnie wycofanie objawów. U osób z zaburzoną osobowością problemem są schematy dotyczące siebie, świata i innych ludzi. Problemy ujawniają się najczęściej w kontekście interpersonalnym a więc również w kontakcie z psychoterapeutą. Dlatego to relacja terapeutyczna staje się jednym z podstawowych narzędzi zmiany.

Jak planować terapię z osobami z zaburzeniami osobowości? Jak uzgadniać realistyczne cele? W jaki sposób dostosowywać protokoły terapeutyczne do potrzeb osób z zaburzeniami osobowości? Jak rozpoznawać i reagować na własne schematy wyzwalane przez tę grupę pacjentów?

Warsztat będzie okazją do pracy własnej zarówno w obszarze superwizji pacjentów z rysami osobowości jak i diagnozy własnych schematów uruchamianych w relacji terapeutycznej.

Program warsztatu:

• Podstawy teoretyczne terapii zaburzeń osobowości prowadzonej w paradygmacie poznawczo behawioralnym
• Diagnoza i konceptualizacja zaburzeń osobowości w terapiach poznawczo behawioralnych
• Planowanie terapii osób z zaburzeniami symptomatycznymi (dawnej osi I) ze współwystępującymi zaburzeniami osobowości.
• Empatia, budowanie relacji terapeutycznej i przezwyciężanie kryzysów w oparciu o konceptualizację  interpersonalną i technikę reskrypcji wyobrażeniowej.

Odbiorcy szkolenia:  warsztat adresowany jest do psychologów, lekarzy psychiatrów i psychoterapeutów

Forma prowadzenia zajęć:

Zajęcia prowadzone są metodami aktywnymi obejmującymi: mini-wykłady, opisy przykładów klinicznych, nagrania sesji terapeutycznych, odgrywanie ról na forum grupy i w małych grupach/ parach, fragmenty nagrań sesji. Oczekiwana jest gotowość do pracy własnej nad schematami aktywowanymi w relacji terapeutycznej.

Korzyści ze udziału:

Uczestnicy zapoznają się z poznawczo behawioralnym rozumieniem zaburzeń osobowości, dowiedzą się jak planować terapię z pacjentem z zaburzeniami osobowości i zaburzeniami współwystępującymi. Zapoznają się z ze sposobem rozumienia relacji terapeutycznej i empatii w nurcie poznawczo behawioralnym. W ćwiczeniach praktycznych będą mieli okazję rozpoznać własne schematy uruchamiane w relacji terapeutycznej i poznają metody radzenia sobie w sytuacji gdy schematy terapeuty wzmacniają dysfunkcjonalne schematy pacjenta.

Bibliografia

• Arntz, A. (2012). Imagery Rescripting as a Therapeutic Technique: Review of Clinical Trials, Basic Studies, and Research Agenda. Journal of Experimental Psychopathology  3(2),189–208.
• Arntz, A. (2015a). Imagery Rescripting for Personality Disorders: Healing Early Maladaptive Schemas. W: Working with Emotion in Cognitive-Behavioral Therapy Techniques for Clinical Practice Thomas, N. & McKay, D., Guildford, New York.  
• Arntz, A. (2015b).  Imagery Rescripting for Posttraumatic Stress Disorder, W:Working with Emotion in Cognitive-Behavioral Therapy Techniques for Clinical Practice Thomas, N. & McKay, D., Guildford, New York.  
• Arntz, A. Genderen, H. (2016). Terapia Schematów w Zaburzeniu Osobowości typu Borderline. Gdańsk: GWP
• Arntz, A., Jacob, G. (2014). Terapia Schematów w Praktyce. Praca z trybami schematów. Gdańsk: GWP
• Arntz, A., van Genderen, H. (2015). Terapia schematu w zaburzeniu osobowości typu borderline. Gdańsk: GWP.
• Arntz, A., Weertman, A. (1999). Treatment of childhood memories: Theory, and practyice. Behaviour Research and Therapy, 37, 715-740
• Beck, J., S. (2011). Cognitive Therapy for Challenging Problems. What to do when the basics don’t work. New York: Guilford Press
• Bennett-Levy, J., Twaits R. (2007). Conceptualizing Empathy in Cognitive Behaviour Therapy: Making the Implicite Explicite. In: Behavioural and Cognitive Psychotherapy
• Chessell, Z.J. (2016). Imagery rescripting (ImRs): A model of the mechanisms of action and effectiveness factors in treatment for post-traumatic stress disorder (PTSD)
• Farrell, J.M., Shaw, I.A. (2015). Grupowa terapia schematów w leczeniu borderline. Gdańsk: GWP.
• Gilbert, P., Leachy, R. (2007). The Therapeutic Relationship in the Cognitive Behavioural Psychotherapies. London & NY: Routledge.
• Hackmann, A. Bennett-Levy, J., Holmes, E. (2011). Oxford Guide to Imagery in Cognitive Therapy. Oxford University Press.
• Józefik, B., Iniewicz, G. (red). (2008). Koncepcja przywiązania. Od teorii do praktyki klinicznej. Kraków: WUJ
• Linehan, M. (2007). Zaburzenie osobowości z pogranicza. Terapia poznawczo – behawioralna. Kraków: WUJ
• Louis, J., Louis, K. (2017). Mały człowiek wielkie potrzeby. Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka. Metoda GEP. Sopot: GWP
• McKay, K., Fanning, P. Lev, A., Skeen, M. (2018). Relacja na huśtawce. Jak uwolnić się od negatywnych wzorców zachowań? Sopot: GWP
• Nocross, J.C. (Ed.) (2011). Psychotherapy Relationships that Work: Evidence-Based Responsiveness. Oxford University Press.
• Powell, B., Cooper, G., Hoffman, K., Marivin., B. (2015). Krąg Ufności. Interwencja wzmacniająca przywiązanie we wczesnych relacjach rodzic – dziecko. Kraków: WUJ
• Vyskocilova, J.,  Prasko, J. Emotional processing strategies in cognitive behavioral therapy.  Activitas Nervosa Superior Rediviva 2012; 54(4): 150–158
• Wallin, D., J. (2011). Przywiązanie w psychoterapii. Kraków: WUJ
• Wijngaart, R. van der , Hayes, Ch. (2017)Fine Tuning Imagery Rescripting. Materiały szkoleniowe ze szkoły letniej ISST w Barcelonie i nagrania DVD http://www.schematherapy.nl/Fine-Tuning-Imagery-Rescripting/
• Wild, J., Clark, D. (2011). Imagery Rescripting of Early Traumatic Memories in Social Phobia. Cognitive and Behavioral Practice 18, 433-443
• Young, J., Klosko, J., Weishaar, M. (2013). Terapia schematów. Przewodnik Praktyka. Gdańsk: GWP
• Young, J.E., Klosko, J.S. (2012). Program zmiany sposobu życia. Uwalnianie się z pułapek psychologicznych. Warszawa: Wydawnictwo Zielone Drzewo IPZ PTP.
• Young, J.E., Klosko, J.S., Weishaar, M.E. (2013).Terapia schematów. Przewodnik praktyka. Gdańsk: GWP.

Jednodniowe szkolenie wprowadzające do tematyki zaburzeń afektywnych u dzieci i młodzieży oraz przedstawiające techniki poznawczo-behawioralne skuteczne w pracy z tym zaburzeniem. Teoria oparta na praktyce, przypadkach klinicznych.

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, terapeuci CBT
Program szkolenia:

• Depresja u dzieci i młodzieży -  charakterystyka zaburzenia, epidemiologia.
• Epizod maniakalny -  czynniki ryzyka i charakterystyka.
• Farmakoterapia zaburzeń afektywnych.
• Oddziaływania psychospołeczne -  stosowane programy terapeutyczne.
• Techniki poznawczo - behawioralne stosowane w zaburzeniach afektywnych.
• Warsztat oparty o przypadki kliniczne.

Korzyści  z zajęć:

• poszerzenie wiedzy na temat zaburzeń afektywnych u dzieci i młodzieży,
• nauka metod pracy z depresją i CHAD w nurcie CBT,
• poszerzenie wiedzy na temat farmakoterapii zaburzeń afektywnych,
• możliwość pracy na przypadkach zgłoszonych przez uczestników.

Forma prowadzenia zajęć: wykładowo-warsztatowa, analiza przypadków

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci medycyny i psychologii.
Zachowania agresywne wśród dzieci i młodzieży, w skrajnych przypadkach związane z zaburzeniami zachowania, stanowią często poważne wyzwanie dla najbliższego otoczenia.  Dotychczasowe badania wskazują na skuteczność ustrukturyzowanych interwencji behawioralnych. Częstymi wyzwaniami w takich sytuacjach jest już samo doprowadzenie do podjęcie leczenia, a w dalszej kolejności jego kontynuacja i zapobieganie przedwczesnemu przerwaniu działań terapeutycznych. Wiele interwencji o potwierdzonej skuteczności wymaga zaś dostosowania do pracy z osobą niezmotywowaną, impulsywną, doświadczającą różnorodnych trudności w codziennym życiu, z którymi agresja staje się skutecznym sposobem radzenia sobie.
Treść szkolenia opiera się na koncepcjach związanych z tzw. trzecią falą terapii behawioralnych, takich jak Terapia akceptacji i zaangażowania (ACT) a także Terapia skoncentrowana na współczuciu (CFT) oraz tego, w jaki sposób mogą być one pomocne w pracy z zachowaniami agresywnymi u dzieci i nastolatków. Model zawierający w sobie bezpośredni, behawioralny styl pracy, dający konkretne narzędzia do radzenia sobie emocjami, przy jednoczesnej akceptacji dla osoby i odczuć pacjenta i nastawieniu na elastyczność oraz uwzględnienie szerszego kontekstu trudności, stanowi jedną z propozycji do wykorzystania dla każdego specjalisty pomagającemu dzieciom i nastolatkom lepiej radzić sobie ze złością, aby mogły żyć i rozwijać się w zgodzie ze swoimi wartościami.

Cel szkolenia:
    • Zapoznanie ze specyfiką pracy z agresywnymi dziećmi i nastolatkami w ramach tzw. trzeciej fali terapii behawioralnych
    • Wprowadzenie do konceptualizacji zachowań agresywnych wg. ACT
    • Planowanie interwencji terapeutycznych w pracy indywidualnej i grupowej
    • Propozycje integracji dotychczasowych metod pracy z podejściem „trzeciofalowym”
    • Zwiększanie elastyczności psychologicznej terapeuty

Program szkolenia:
    • Wykorzystanie uważności w pracy ze złością
    • Motywowanie niezmotywowanych – odkrywanie własnych wartości
    • Sposoby rozwijania defuzji poznawczej
    • Kształtowanie współczującej postawy wobec siebie (self-compassion)
    • Zwiększanie repertuaru zachowań przy przeżywaniu złości
    • Współpraca z rodzicami i szkołą

Forma prowadzenia zajęć:
    • Prezentacja multimedialna
    • Ćwiczenia indywidualne i grupowe
    • Doświadczanie technik pracy na sobie
    • Odgrywanie trudnych momentów na sesjach
    • Dyskusja
Korzyści z uczestnictwa:
    • Poznanie sposobów integracji dotychczasowych metod pracy z podejściem „trzeciofalowym”
    • Umiejętność pracy z agresywnym dzieckiem i nastolatkiem w terapii indywidualnej z wykorzystaniem elementów Terapii akceptacji i zaangażowania (ACT)
    • Podstawy umiejętności wykorzystania procesów wspomagających zmianę w pracy z grupą
 

Osoba prowadząca: dr Marcin Domurat

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci medycyny i psychologii.

Self-compassion – co można by przetłumaczyć jako samowspółczucie lub współczująca postawa względem samego siebie, to idea szeroko rozpowszechniona w nurtach związanych z tzw. Trzecią falą terapii behawioralnych. Jest centralnym punktem Terapii Skoncentrowanej na Współczuciu (CFT) , jednym z rozwinięć programów Mindfulness, a także integralną częścią Terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT).

Warsztat ma za zadanie przybliżyć ideę self-compassion, zarówno od strony teoretycznej, jak i przede wszystkim praktycznej, jako sposobu radzenia sobie z cierpieniem. Omawiane kwestie mają uniwersalne znaczenie w praktyce terapeutycznej, ale zyskują szczególne znaczenie w pracy z pacjentami o wysokim poziomie wstydu i samokrytycyzmu. Badania dowodzą skuteczności technik self-compassion w obniżaniu poziomu stresu, lęku, depresji, przy jednoczesnym rozwoju dobrostanu psychicznego, odporności psychicznej oraz wzrostu poziomu satysfakcji życiowej.

Jedną z możliwych, potwierdzonych badaniami korzyści z praktyki self-compassion jest przeciwdziałanie wypaleniu zawodowemu terapeuty. Ważna częścią szkolenie będzie zatem również praca na własnych doświadczeniach, propozycje wykorzystania poznanych narzędzi do radzenia sobie z trudnymi uczuciami w pracy terapeutycznej.

Cel szkolenia:

• Zapoznanie z teoretycznymi ramami związanymi z koncepcją współczucia
• Prezentacja wybranych technik i możliwości ich zastosowania w pracy z pacjentami dorosłymi i młodzieżą
• Wprowadzanie interwencji terapeutycznych self-compassion w praktyce terapeutycznej
• Propozycje integracji dotychczasowych metod pracy z podejściem „trzeciofalowym”
• Przeciwdziałanie wypaleniu zawodowemu terapeuty

Program szkolenia:

• Wprowadzenie do terapii w ramach kierunków związanych z tzw. „trzecią falą” terapii behawioralnych
• Miejsce self-compassion w poszczególnych podejściach terapeutycznych
• Praktyczne ćwiczenia związane z rozwijaniem współczującej postawy względem siebie w pracy z pacjentami dorosłymi i młodzieżą
• Kształtowanie współczującej postawy wobec siebie jako metody profilaktyki wypalenia zawodowego

Forma prowadzenia zajęć:

• Prezentacja multimedialna
• Ćwiczenia indywidualne i grupowe
• Doświadczanie technik pracy na sobie
• Przepracowanie trudnych elementów pracy z pacjentami
• Dyskusja

Korzyści z uczestnictwa:

• Poznanie teorii i praktyki self-compassion w podejściach „trzeciofalowych”
• Podstawy umiejętność wykorzystania poszczególnych technik w pracy terapeutycznej z dorosłymi i młodzieżą
• Poznanie narzędzi do pracy nad własnymi emocjami związanymi z pracą terapeutyczną

Cykl warsztatów online
            ​
Osoba prowadząca: Iwona Dąbrowska

Czas trwania szkolenia: 40 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, terapeuci, pedagodzy, nauczyciele oraz studenci powyższych kierunków
Cena szkolenia: 1080 zł/osoba
Terminy szkolenia: 2-3 lipca 2021 – I i II blok (piątek – sobota), 27-28 sierpnia 2021 – III-IV blok (piątek –sobota)
Szkolenie odbywać się będzie w czterech dziesięciogodzinnych blokach w okresie wakacyjnym.

PROGRAM SZKOLENIA

Cel szkolenia:
    • Przedstawienie obrazu klinicznego  zburzeń odżywiania i wydalania (moczenie, zanieczyszczanie), trichotillomanii, złych nawyków i masturbacji dziecięcej
    • Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
    • Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem/młodzieżą i jego rodziną,
    • Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem i rodziną,

Forma prowadzenia zajęć: Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa: Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
    • potrafili dokonać diagnozy omawianych zaburzeń
    • zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi,
Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów w formie elektronicznej.

    I. Mutyzm:
1. Zrozumieć zaburzenie i świat dziecka - Jak żyć z lękiem (w kontekście omawianych zaburzeń)?
    a) Objawy
    b) Klasyfikacja,
    c) Etiologia,
    d) Diagnoza różnicowa,
    e) Ocena nasilenia objawów – metody diagnostyczne.
2. Organizacja pracy terapeutycznej:
    • Omówienie natury lęku,
    • Psychoedukacja (dziecka, rówieśników, rodziny),
    • Leczenie - omówienie różnych technik poznawczo-behawioralnych wykorzystywanych w terapii zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży (wywiad, obserwacja, tworzenie hierarchii sytuacji lękowych, pomiar lęku, monitorowanie lęku – tabela tropienia lęku, tworzenie behawioralnego systemu nagród, identyfikowanie emocji, myśli, funkcjonalna analiza zachowania, techniki relaksacyjne, terapia ekspozycyjna: planowanie i przeprowadzanie), trening umiejętności społecznych.
    • Tworzenie strategii postępowania z dzieckiem - omówienie założeń interwencji w szkole – wytyczne AACAP,
    • Terapia mutyzmu i lęku społecznego w szkole,
    • Konstruowanie program powrotu dziecka z zaburzeniami lękowymi do szkoły,
    • Rola rodziców w procesie terapeutycznym.

    II. Zaburzenia wydalanie i odżywiania u małych dzieci

    A. ZABURZENIA WYDALANIA  (moczenie nocne, zanieczyszczanie się kałem)
    1. Przyczyny zaburzeń-geneza  oraz epidemiologia  
    2. Obraz kliniczny- istota zburzenia: moczenie mimowolne, unikanie defekacji przez dziecko, nietrzymanie kału
    3. Oddziaływanie terapeutyczne lub hamujące (psychoedukacja, omówienie podstawowych technik terapeutycznych)

    B. ZABURZENIA ODŹYWIANIA
    1. Wprowadzenie:
        a) Objawy
        b) Klasyfikacja zaburzeń odrwiwania u małych dzieci: Zaburzenia łaknienia, zaburzenie emocjonalne polegające na unikaniu spożywania posiłków, wybiórcze odżywianie się, dysfagia funkcjonalna, syndrom odmawiania.
        c) Etiologia,
        d) Diagnoza różnicowa,
    2. Organizacja pracy terapeutycznej
    a) Leczenie zaburzeń odżywiania
    b) Psychoedukacja
    c) Rola rodziców w procesie terapeutycznym
    d) Terapia behawioralna jako jedna z podstawowych technik pracy z dzieckiem - omówienie programu terapii.

    III. Zaburzenia wieku dziecięcego

    A. TRICHOTILLOMANIA / ZŁE NAYKI (dermatologiczne, obgryzanie paznokci, ssanie kciuka)
        1. Przyczyny zaburzeń
        2. Obraz kliniczny trichotillomanii (TTM) i dysmorfofobii (BDD)
            1. Organizacja oddziaływań terapeutycznych
    a) Tworzenie planu zmiany nawyku
    b) Wprowadzanie reakcji konkurencyjnych
    c) Techniki relaksacyjne
    d) Zarządzanie wyzwalaczami,
    e) Myśli i uczucia (młodzież)
    f) Rola rodziny
    g) Program wzmocnień pozytywnych zachowań

    B. MASTURBACJA DZIECIĘCA
    1. Obraz kliniczny
    2. Przyczyny
    3. Rodzaje masturbacji dziecięcej
    4. Organizacja oddziaływań (Jak rozmawiać z rodzicami i dzieckiem? Kiedy włączyć terapię i jak ją zaplanować)

    C. DZIECKO WYSOKO WRAŻLIWE
    1. Charakterystyka dziecka wysoko wrażliwego
    2. Organizacja oddziaływań wobec dziecka na terenie szkoły i domu
    3. Kiedy włączyć terapię i jak ją zaplanować.

    IV. Zaburzenia tikowe
            1. Jak żyć z tikami? - rozumienie zaburzenia i świata osób cierpiących na tik.
    • Objawy – tiki wokalne, ruchowe, czuciowe i inne opisane rodzaje tików,
    • Klasyfikacja tików,
    • Etiologia,
    • Diagnoza różnicowa,
    • Ocena tików – metody diagnostyczne
            2. Organizacja pracy terapeutycznej
    • Leczenie tików (omówienie różnych technik leczenie).
    • Psychoedukacja
    • Rola rodziców w procesie terapeutycznym
    • Terapia behawioralna jako jedna z podstawowych technik pracy z dzieckiem - wytężone powtarzanie tików (massed negative practice), ćwiczenia w kontrolowaniu tików i systemy nagradzania zachowań pożądanych, metody kalendarzykowe (self-monitoring), odwracanie nawyków (habit reversal), ekspozycja na sytuacje zwykle wywołujące tiki (terapia ekspozycyjna) – omówienie programu terapii – ćwiczenia i karty pracy.

Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą.

Termin szkolenia: 13-16.07.2021

Czas trwania szkolenia: 40 godzin dydaktycznych

Celem szkolenia jest przedstawienie aktualnych koncepcji i podejść terapeutycznych dotyczących rozwoju zaburzeń pourazowych u dzieci i młodzieży. Warsztat obejmuje 4 części. Jest pełen praktycznych i użytecznych w pracy terapeutycznej treści. W trakcie warsztatów uczestnicy pracują w grupach i parach obserwując na sobie możliwości prezentowanych technik. Podczas szkolenia wykorzystywane są nagarnia audio i video sesji terapeutycznych.

Dzień 1

Podstawy terapii traumy. Blok ten zaznajamia uczestników z podejściami teoretycznymi dotyczącymi rozwoju zaburzeń pourazowych.

1. Neurobiologiczne konsekwencje doświadczeń traumatycznych.
2. Koncepcja rozwoju charakteru dysocjacyjnego.
3. Podejście poznawczo - behawioralne i terapii schematu
4. Warunki bezpiecznej terapii traumy
5. Określanie celów terapeutycznych - praca nad motywacją pacjenta

Dzień 2

Stabilizacja pacjentów - praca terapeutyczna „tu i teraz” związana z regulacja emocjonalna

1. Diagnoza poziomu traumatyzacji
2. Praca terapeutyczna związana z dysregulacją emocjonalną:
   • funkcje zachowań autodestrukcyjnych
   • podstawowe sposoby regulacji emocji
   • zatrzymywanie flash-back i strategie modyfikacji koszmarów sennych
   • dentyfikowanie i przeciwdziałanie unikaniu emocjonalnemu
3. Terapia poprzez ciało
4. Praca w relacji terapeutycznej - budowanie nowych wzorców relacyjnych

Dzień 3

Poznawczo behawioralna praca terapeutyczna pacjentów po incydentalnych wydarzeniach traumatycznych

1. Budowanie spójnej narracji zdarzenia traumatycznego
2. Restrukturyzacja poznawcza
3. Techniki behawioralne

Dzień 4

Praca terapeutyczna z ofiarami traum relacyjnych - od „tu i teraz” w stronę przeszłości

1. Praca w relacji terapeutycznej
   • przeżywanie emocji w relacji terapeutycznej
   • monitorowanie mechanizmów obronnych
   • wgląd w mechanizmy funkcjonowania
2. Techniki doświadczeniowe
   • wyobrażeniowa zmiana skryptów
   • odgrywanie ról
   • technika dwóch krzeseł

Każdy uczestnik szkolenia otrzyma certyfikat potwierdzający udział w  40 godzinach szkolenia w terapii poznawczo – behawioralnej

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy pracujący w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, szkołach, poradniach zdrowia psychicznego, terapeuci, studenci.
Główne cele szkolenia:

• przedstawienie podstawowej wiedzy na temat mechanizmów powstawania i podtrzymywania zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży,
• omówienie założeń i strategii terapii poznawczo-behawioralnej wykorzystywanych w pracy z lękiem,
• omówienie programów terapeutycznych „Zaradny kot" i „Projekt lęk" ze wskazówkami do praktycznego stosowania,
• ćwiczenie praktycznych umiejętności planowania i przeprowadzania omawianych interwencji terapeutycznych.

Forma: wykładowo-warsztatowa
Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych
Plan szkolenia:

• Charakterystyka lęku w kontekście normatywnym i rozwojowym.
• Omówienie zagadnień związanych z diagnozą zaburzeń lękowych u dzieci – prezentacja kryteriów diagnostycznych fobii społecznej, lęku przed separacją i uogólnionego zaburzenia lękowego oraz metod diagnozy.
• Analiza czynników związanych z rodziną wpływających na rozwój i podtrzymywanie doświadczeń lękowych u dziecka.
• Założenia i techniki terapii poznawczo-behawioralnej wykorzystywane w pracy z lękiem.
• Omówienie strategii poznawczo-behawioralnych wykorzystywanych w leczeniu zaburzeń lękowych u dzieci i nastolatków.
• Omówienie struktury programów „Zaradny kot" i „Projekt lęk" ze wskazówkami do praktycznego stosowania.
• Rola rodziców w terapii dziecka - omówienie sposobów angażowania rodziców w terapię.
• Ćwiczenie omawianych treści w parach lub małych grupach.
• Umożliwienie omówienia własnych doświadczeń zawodowych w pracy z lękowymi dziećmi i nastolatkami.

Odbiorcy szkolenia: szkolenie jest przeznaczone dla osób mających już kontakt z terapią poznawczo – behawioralną – zarówno osób uczących się jak i po zakończonym szkoleniu, ponieważ jego celem jest doskonalenie umiejętności prowadzenia konceptualizacji.  Nie jest konieczne formalne wykształcenie, ale podstawowa umiejętność pracy w tym nurcie terapeutycznym oraz kontakt z klientami.
Szkolenie ma charakter wykładowo- warsztatowy, wykorzystujący doświadczenie uczestników.
Obecnie wydaje się, że wzrasta liczba klientów oraz pacjentów psychiatrycznych, których głównym lub towarzyszącym problemem zgłaszanym do terapii jest zaburzenie osobowości chwiejnej emocjonalnie, czyli Borderline. Część terapeutów nie potrafi ( bądź boi się spróbować) pracować z tą grupą osób, ponieważ brak im konkretnych pomysłów do terapii tego zaburzenia. Szkolenie ma wypełnić tę lukę. Celem jest zaprezentowanie uczestnikom programu terapeutycznego stworzonego przez Arthura Freemana i Ginę Fusco, który do tej pory nie został wydany w języku polskim. Jest to również alternatywa lub uzupełnienie wiedzy dla osób pracujących na co dzień metodami Schema Therapy.
Program opiera się na konkretnych metodach pracy poznawczo-behawioralnej, a kolejność materiału do pracy na sesjach opiera się na wieloletnim doświadczeniu zawodowym twórców programu. Skrótowo program szkolenia wygląda następująco:

1. Podstawowe informacje na temat Borderline Personality Disorder
2. Nawiązywanie relacji terapeutycznej
3. Freemana sposób na Borderline
4. Podstawowa struktura sesji terapeutycznych
5. Praca z poczuciem odrzucenia
6. Praca z niestabilnością związków u osób z Borderline, charakteryzującymi się idealizacją lub dewaluacją
7. Rozwiązywanie problemów z tożsamością
8. Praca z impulsywnością
9. Nauka radzenie sobie z tendencjami samobójczymi, zachowaniami manipulacyjnymi i samouszkodzeniami
10. Praca z niestabilnością emocjonalną
11. Nauka radzenia sobie z chronicznym poczuciem pustki wewnętrznej
12. Nauka radzenia sobie z intensywnym, nieadekwatnym gniewem
13. Praca z przemijającymi myślami paranoicznymi w sytuacjach silnego stresu
14. Problemy z objawami dysocjacyjnymi

Korzyści ze szkolenia:  Uczestnicy uzupełnią lub przypomną sobie podstawowe informacje na temat zaburzenia osobowości typu Borderline oraz uporządkują swoją wiedzę na temat terapii poznawczo-behawioralnej tego zaburzenia. Ponadto poznają, krok po kroku, konkretny sposób/program pracy z tego typu klientami. Będą mogli również podzielić się własnym doświadczeniem zawodowym.
Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Czas trwania szkolenia: 10 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Cel szkolenia:

• Zapoznanie się ze specyfiką pracy z nastolatkiem, który ma trudności w radzeniu sobie z obrazem samego siebie.
• Techniki relacji terapeutycznej.
• Jaki uniknąć pułapek w relacji pacjent – rodzice – terapeuta.
• Rola problemów szkolnych w terapii.
• Poznanie technik pracy z niską samooceną.

Program szkolenia:

• Dlaczego nastolatki gorzej sobie radzą niż dorośli czy deficyty okresu dojrzewania,
• Zbieranie wywiadu, tworzenie wstępnej konceptualizacji na przykładzie konkretnych pacjentów,
• Techniki pracy z niską samooceną,
• Rola więzi – bezpieczeństwo, akceptacja, granice w terapii nastolatka,
• Trudności i pułapki w terapii nastolatka – cele rodziców i pacjentów, czy terapia w ogóle ma zajmować się szkołą.

Forma prowadzenia zajęć:
Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• Umiejętność pracy z problemem niskiej samooceny
• Umiejętność rozpoznawania sytuacji w których konieczne jest rozróżnianie pomiędzy celem rodziców, szkoły a celami pacjenta
• Budowanie relacji terapeutycznej

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci powyższych kierunków. Mile wiedziany wcześniejszy kontakt z terapią poznawczą, ale nie jest konieczny.
Liczebność grupy: maksymalnie 25 uczestników
„Stawiam przed tobą wyzwanie – czy potrafisz być „przeciętny”.  Czy taka perspektywa wydaje Ci się nieinteresująca i odstraszająca? Dobrze wyzywam Cię – spróbuj tego przez jeden dzień?”
David D. Burns „Radość życia.”
Perfekcjonizm jest czymś wymyślonym przez człowieka. Konstruktem teoretycznym, który miał pomóc nam rozwijać się wewnętrznie oraz przynosić sukces w realnym świecie. W praktyce zazwyczaj bywa niestety odwrotnie. Zazwyczaj osoby dążące do perfekcyjnego wykonania zadania pozostają w miejscu. David Burns pisał, że im mocniej dążymy do perfekcji, tym większe będzie rozczarowanie. Bo zawsze wszystko da się poprawić jeśli przyjrzymy się z bliska i dostatecznie krytycznie.
Ludzie zmagający się z perfekcjonizmem stają przed niezwykle trudnym zadaniem, bo choć z jednej strony ta strategia powoduje cierpienie i brak zaspokojenia własnych potrzeb, to z drugiej strony przynosi zawodowe czy naukowe sukcesy. Muszą zmierzyć się z tym jak zepsuć przynoszącą im zyski strategię, by z jednej strony wprowadzić w swoje życie zmianę, a z drugiej zachować większość korzyści, które mieli do tej pory.
W trakcie warsztatu zaczniemy od omówienia miejsca perfekcjonizmu w teoriach poznawczo – behawioralnych, zarówno na poziomie zniekształceń poznawczych, przekonań, roli perfekcjonizmu w niektórych zaburzeniach osi pierwszej (np. zaburzenia jedzenia, depresja), jak w przypadku pracy z osobowością (np. rola trybu nadmiernie wymagającego rodzica w terapii schematu).
Główną częścią warsztatu będzie jednak omawianie, najchętniej na materiale uczestników (lub przykładach przygotowanych przez prowadzącego) konkretnych strategii terapeutycznych, które mogą być zastosowane w pracy terapeutycznej z perfekcyjnymi osobami. Zastanowimy się też na ile terapeuta powinien być (nie)perfekcyjny w pracy z takim klientem, czyli jak schematy klienta mogą wpływać na uruchamianie się schematów terapeuty.
Forma prowadzenia zajęć: Forma prowadzenia zajęć jest warsztatowa – z jednej strony będzie to rozwiązywanie konkretnych problemów życiowych związanych z perfekcjonizmem. W czasie warsztatu planowana jest praca nad uczeniem się stosowania konkretnych technik terapeutycznych. Mile widziane przykłady z praktyki klientów. 

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci medycyny i psychologii.

Cel szkolenia: Nasze życie jest pełne prawdziwego cierpienia. Cierpimy, kiedy przydarzają się nam złe rzeczy – potrąci nas samochód, chorujemy, stracimy bliską osobę. Ten rodzaj cierpienia przydarza się nam wszystkim i jest po prostu funkcją życia. W ACT nazywamy ten rodzaj cierpienia czystym dyskomfortem. Życie serwuje nam te wydarzenia, a normalną i odpowiednią na nie reakcją jest smutek oraz zachowania, dzięki którym staramy się zaradzić tej sytuacji. Niestety sami utrudniamy sobie radzenie z realnym cierpieniem. Ludzki umysł w trudnych, bolesnych sytuacjach może działać „przeciwko nam”, ponieważ do prawdziwego, realnego cierpienia potrafi dołożyć dużo więcej trudnych emocji związanych nie z samymi wydarzeniami, ale z tym jak posługujemy się naszym językiem i myśleniem symbolicznym. Wikłamy się w pułapki myślenia: „jak ja sobie na to zasłużyłem?”, „już nigdy nie będzie tak jak wcześniej” czy „nikt inny tak nie cierpi jak ja”. Staramy się też wyeliminować cierpienie z naszego życia za wszelką cenę. Według badań to właśnie ta wewnętrzna walka i unikanie doświadczania cierpienia jest podłożem wielu objawów. W ACT uczymy rozwijania elastyczności psychologicznej, której jednym z głównych procesów jest trenowanie otwartości na doświadczenie w służbie tego co dla nas istotne.

Efekt szkolenia: Podczas mojego warsztatu poznamy trzy podejścia o które warto rozszerzyć swoją praktykę psychoterapeutyczną:

1. Pierwszy z nich to stymulowanie „twórczego braku nadziei”. Słowo twórczy odnosi się do otwartości, która pojawia się, kiedy klienci ostatecznie porzucają nieefektywną kontrolę doświadczenia i zwracają swoją uwagę na życie zgodne z wybranymi wartościami. Celem tej interwencji  nie jest stworzenie poczucia beznadziei lub wiary w beznadziejność; tylko przyspieszenie procesu porzucania tego, co nie działa, co w efekcie często umożliwia pojawienie się uczucia nadziei. (Hayes i in., 2012).
2. Drugi sposób nazywany  „werbalnym aikido”, to umiejętność walidacji odczuwanego przez klienta doświadczenia bez „kupowania” treści tego doświadczenia. Ta umiejętność jest zarówno kluczem do budowy silnego sojuszu terapeutycznego, jak i może być skuteczną interwencją, dzięki której tworzymy przestrzeń dla odczuwania głębokich emocji, ułatwiamy kontakt z niewygodnymi doświadczeniami i zmniejszamy tendencję do ich unikania. (Webster 2016)
3. Trzeci sposób to „eksperyment w 5 krokach”. Terapia zwykle kojarzona jest z rozmową. Z perspektywy ACT część naszych problemów (zarówno klientów jak i terapeutów) polega na tym, że za bardzo polegamy na słowach. Dzięki otwarciu się na wykorzystanie w terapii doświadczania ciała, jego ruchu oraz pamięć mięśniowej, możemy odkrywać wartościowe ścieżki w sytuacjach, kiedy nasz umysł i język, którego używamy, stanową jedną z barier do pokonania. (Bonensteffen 2018)

Zajęcia będą prowadzone w sposób warsztatowy, z elementami pracy własnej, a uczestnicy otrzymają materiały pomocne w codziennej pracy.

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym dzieci i młodzieży – psycholodzy, psychoterapeuci, lekarze, studenci medycyny i psychologii.

Mindfulness wkroczył do życia codziennego pewnym krokiem. Coraz częściej możemy się spotkać z wieloma propozycjami ćwiczeń i kursów uważności. Mindfulness dla dzieci ma krótszą historię niż ten dla dorosłych. Wymaga znalezienia języka i środków przekazu by trafić do najmłodszych. Na świecie obecnie funkcjonuje ponad 100 różnych programów uważności dla dzieci i młodzieży. Jak zatem włączyć uważność do procesu terapeutycznego? Co jest ważne? Czy uważność może zastąpić psychoterapię? Na te oraz inne pytania poszukamy odpowiedzi podczas 2-dniowego warsztatu. Najpierw poprzez własne doświadczenie uważności na sobie, by potem przejść do tego jak mogę urzeczywistnić je w swojej praktyce podczas pracy z dziećmi i nastolatkami.

Warsztat jest przede wszystkim okazją by spotkać się ze sobą poprzez praktykę uważności – to punkt wyjściowy do tego, co może pojawiać się podczas praktykowania przez dzieci właśnie minfulness. Doświadczymy praktyk z różnych programów uważności, ze szczególnym uwzględnieniem Metody Eline Snel stworzonej przez autorkę światowego bestsellera „Uważność i spokój żabki”.

Choć uważność dla dzieci funkcjonuje stosunkowo krótko, pojawiają się liczne badania świadczące o tym, że może wspierać młodych ludzi w wieku obszarach rozwoju, a także w momentach wyzwań i zakrętów życiowych.

Cel szkolenia:

• Zapoznanie z teoretycznymi aspektami uważności dla dzieci i młodzieży
• Doświadczenie na sobie praktyk uważności dla dzieci i młodzieży
• Zrozumienie jak można wprowadzić praktyki uważnościowe do pracy terapeutycznej
• Przeciwskazania do stosowania mindfulness
• Trudności pojawiające się w trakcie praktyki i sposoby radzenia sobie z nimi

Program szkolenia:

• O co naprawdę chodzi w mindfulness
• Fundamenty uważności
• Przegląd programów mindfulness dla dzieci
• Metoda Elina Snel od kuchni
• Mindfulness a psychoterapia
• Rola intencji i motywacji w praktyce
• Rola trenera/nauczyciela uważności
• Łączenie psychoterapii z technikami uważnościowymi w pracy z dziećmi i nastolatkami

Forma prowadzenia zajęć:

• Doświadczenie praktyk na sobie
• Ćwiczenia indywidualne oraz grupowe
• Uważna rozmowa
• Dyskusja
• Case study
• Prezentacja multimedialna

Korzyści z uczestnictwa:

• Poznanie zarówno od strony teoretycznej jak i praktycznej mindfulness dla dzieci
• Zobaczenie, w jaki sposób można stosować uważność w terapii dzieci i młodzieży
• Praca nad własną uważnością

Jak integrować interwencje z behawioralnych, poznawczych, akceptacyjnych i uważnościowych skrzydeł CBT.

Odbiorcy szkolenia:Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci medycyny i psychologii.

Cel szkolenia: Trzecia fala terapii chyba już trwale zaczęła zmieniać obraz terapii poznawczo – behawioralnej. Stąd też dla wielu osób pracujących w tym podejściu ważne wydaje się zastanowienie które techniki trzeciej fali i w jaki sposób włączyć do swojego sposobu pracy. Właśnie celem tego warsztatu jest pokazanie jak można rozwinąć podejście CBT o o procesy elastyczności psychologicznej, analizę funkcjonalną i teorię ram relacyjnych (RFT).

ACT i CBT posiadają różne narzędzia służące zmianie zachowania, w sytuacji kiedy pojawiają się problematyczne myśli czy emocje. Warsztat ukaże różnice w strategiach i celach pracy w obu tych podejściach, przede wszystkim jednak ma na celu wykształcenie bardziej holistycznego podejścia w pracy terapeutycznej, umożliwiającego większą skuteczność, elastyczność i dostosowanie do aktualnego kontekstu czy celu interwencji.

Obok zdobycia wiedzy celem warsztatu jest promowanie eksperymentalnych metod dydaktycznych; możliwości doświadczenia innowacyjnych interwencji behawioralnych na własnej skórze zamiast przekonywania czy przyswajania określonych protokołów pracy.

Efekt szkolenia:

1. W jaki sposób można sformułować przypadek wg ACT (różnice w stosunku do klasycznej konceptualizacji w CBT)
2. Doświadczenie różnicy w stosowaniu dyfuzji i strategii restrukturyzacji poznawczej w procesie aktywizacji behawioralnej.
3. Nauczenie się planowania i przeprowadzania ekspozycji, która zamiast redukcji objawów (np. poprzez desensytyzację) ma na celu poszerzenie repertuaru zachowań i przybliżenie klienta do obszarów życia, które uznaje za wartościowe pomimo doświadczanego większego dyskomfortu emocjonalnego.
4. Poznanie nowych metod diagnostycznych wykorzystujących procesy uważności i określania wartości oraz ich wykorzystanie w pogłębianiu relacji terapeutycznej z klientem.
5. Rozwinięcie umiejętności postrzegania własnego schematu poznawczego z dystansu bez poddawania się mu czy angażowania się w wewnętrzną walkę.
6. Doświadczenie jak można zmienić superwizję z opowiadania sobie historii i dawania sobie rad, czyli skupienia się na objawach i tworzenia nowych reguł zachowania, na rozwijanie własnej elastyczności psychologicznej i kształtowanie umiejętności terapeutycznych.

Zajęcia będą prowadzone w sposób warsztatowy, z elementami pracy własnej, a uczestnicy otrzymają materiały pomocne w codziennej pracy. 

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci medycyny i psychologii.

Cel szkolenia: Naszą osobowość, system  przekonań czy wzorce reagowania emocjonalnego kształtuje wiele doświadczeń naszej przeszłości. Stanowi to nieodłączną część naszego rozwoju jako ludzi . Dzięki nim uczymy się jak adekwatnie zaspakajać nasze podstawowe potrzeby emocjonalne i jak budować bezpieczne więzi. Na wiele z okoliczności, które kształtują nasz prawidłowy rozwój nie mamy jednak wpływu i nie jesteśmy w stanie ich kontrolować. Nie wybieramy sobie naszej przeszłości. Doświadczamy też cierpienia, deprywacji lub straty, która uniemożliwia nam zaspakajanie naszych potrzeb jako dzieci. Szukamy wtedy sposobów radzenia sobie w tych trudnych sytuacjach. Efekt tego jest taki, że o ile dany schemat reagowania jest zrozumiały z perspektywy doświadczeń małego dziecka, o tyle te same metody, które pojawiają się w podobnych sytuacjach w dorosłym życiu bywają zupełnie niefunkcjonalne, a często stanową powtarzającą się „pułapkę” w znacznym stopniu uniemożliwiającą nam prowadzenie życia zgodnego z naszymi wartościami. Klasyczne nurty terapeutyczne, które od lat zajmują się problematyką zaburzeń osobowości czy stałych wzorów zachowań ewoluowały w terapie integrujące różne techniki terapeutyczne w celu tworzenia skutecznych interwencji. Owocem ostatnich latach rozwoju terapii jest również ewolucja samego podejścia do problematyki osobowości w stronę kontekstualnej perspektywy i pracy bardziej zorientowanych na procesy psychologiczne niżeli na techniki. Warsztat ma przybliżyć tą perspektywę pracy psychoterapeutycznej i pozwolić doświadczyć metod pracy takich podejść jak praca na trybach w terapii schematu (ST), stymulowanie systemu ukojenia w terapii opartej na współczuciu (CFT) czy tworzenia ugruntowanej pespektywy w relacji z naszymi wewnętrznymi doświadczeniami w terapii ACT.

Efekt szkolenia: Warsztat ma przybliżyć sposób rozumienia pacjenta i wybór metod pracy z psychoterapii opartej przede wszystkim na „trzeciej fali CBT”. W trakcie warsztatu będziemy trenować trzy podstawowe podejścia:

1. Terapia schematów - wzmacnianie trybu „zdrowego dorosłego” - w praktyce pomoc pacjentowi w zaspakajaniu kluczowych potrzeb emocjonalnych w adaptacyjny sposób.
2. Terapia skoncentrowana na współczuciu - rozwijanie troskliwego „Ja” - w praktyce aktywizacja w afiliacyjno-kojącego systemu regulacji emocjonalnej.
3. Terapia akceptacji i zaangażowania – Rozwijanie elastyczności psychologicznej w obszarze skonceptualizowanego  „Ja”- w praktyce umiejętność przyjmowania elastycznej pespektywy postrzegania siebie, która pomaga rozwijać i poszerzając repertuar wartościowych zachowań.

Umiejętności zdobyte lub udoskonalone podczas warsztatu:

1. Zrozumienie schematu w aktualnym kontekście tu i teraz
2. Zrozumienie schematu w kontekście sytuacyjnym
3. Zrozumienie schematu kontekstu historii uczenia się i doświadczeń 
4. Zrozumienie funkcjonalności sposobów radzenia sobie
5. Aktywizacja behawioralna - Wybór kierunku zmiany zachowania
6. Zaangażowane działanie i utrzymanie kierunku zmiany

Mile widziane by uczestnicy szkolenia zapoznali się wcześniej z: A. Lev , M. McKay , M. Skeen , P. Fanning, RELACJE NA HUŚTAWCE Jak uwolnić się od negatywnych wzorców zachowań?, GWP 2018

Zajęcia będą prowadzone w sposób warsztatowy, z elementami pracy własnej, a uczestnicy otrzymają materiały pomocne w codziennej pracy. 

Odbiorcy szkolenia: Profesjonaliści zajmujący się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym – psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, studenci medycyny i psychologii. 

Cel szkolenia: Niezależnie od tego, czy jest się nowicjuszem, czy posiada się lata doświadczenia w pracy z pacjentami, trudno zaprzeczyć, że metafory odgrywają kluczową rolę w praktyce psychoterapeutycznej.  Prawie wszystkie nurty terapeutyczne zgadzają się co do wpływu jaki ma stosowanie metafor w dialogu terapeutycznym z klientem. To potężne narzędzie dające motywację do zmiany zachowania czy pomagające klientowi odkrywać co jest dla niego ważne. Poszczególne nurty terapeutyczne szkolą terapeutów w stosowaniu specyficznych metafor jako technik w określonych obszarach problemowych. Można się ich nauczyć jak protokołów pracy. Wiele metafor pojawia się w takcie terapii spontanicznie, bez świadomości osoby, która mówi, że jest to wypowiedź metaforyczna. Metafory są bowiem częścią naszego języka. Jest to zdolność do tworzenia związków frazeologicznych o innym znaczeniu niż dosłowny sens wyrazów z których ten związek się składa. Daje to nam nieskończone możliwości dla naszej kreatywności oraz ułatwia uczenie się,  planowanie, przewidywanie czy ocenianie.  Zdolność ta pozwala nam również tworzyć i opisywać tak abstrakcyjne pojęcia jak miłość czy czas, oraz tworzyć teoretyczne konstrukty naukowe. Pomimo, iż metaforyczne myślenie może być dla nas tak użyteczne, często błędnie je stosujemy. Prowadzi to do psychologicznej nieelastyczności i jest podłożem różnego rodzaju psychopatologii. Dotyczy to zarówno naszych klientów, jak i nas terapeutów.  W Terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT) uczymy się jak wykorzystywać takie narzędzie jak uważność, analiza funkcjonalna i teoria ramowania relacyjnego (RFT), by trafnie rozpoznać i zrozumieć ekspresję metaforyczną na której utknął nasz klient, oraz jak na tej podstawie zaplanować i przeprowadzić precyzyjną interwencje, która umożliwi naszemu klientowi działanie w zgodzie z tym co dla niego ważne.

Efekt szkolenia: Warsztat ma przybliżyć lingwistyczne i behawioralne podstawy naukowe stosowania metafor oraz przeprowadzić trening kluczowych umiejętności stosowania metafor w praktyce klinicznej. Trenować będziemy cztery umiejętności:

1. Jak trafnie wybierać cel metafory, by dotyczył właściwości lub funkcji istotnych/kluczowych dla problemu?
2. Jak uchwycić w metaforze funkcje lub właściwości, które chcemy uzyskać jako efekt interwencji klinicznej?
3. Jak dobrać narzędzie metafory, którego właściwości bardzo wyraźnie opisują funkcje której brakuje w celu metafory?
4. Jak wybierać narzędzie metafory, by dobrze pasowało ono do kontekstu klienta?
5. Doświadczenie jak można zmienić superwizję z opowiadania sobie historii i dawania sobie rad, czyli skupienia się na objawach i tworzenia nowych reguł zachowania, na rozwijanie własnej elastyczności psychologicznej i kształtowanie umiejętności terapeutycznych.

Zajęcia będą prowadzone w sposób warsztatowy, z elementami pracy własnej, a uczestnicy otrzymają materiały pomocne w codziennej pracy.